'(impf. ἐδεχόμην, f. δέξομαι, ao. ἐδεξάμην, pf. δέδεγμαι, pl.q.pf. ἐδεδέγμην, v. ci-dessous) :
A tr.
   I recevoir, d’où :
      1 recevoir en présent, par échange ou par succession : μισθόν, PLAT. Rsp. 416 e, un salaire, une rémunération ; ἄποινα, IL. 1, 20 ; 6, 46, une rançon ; φόρον, THC. 1, 96, un tribut ; παρακαταθήκην, PLAT. Rsp. 442 e ; τι ἐν παρακαταθήκῃ, POL. 32, 12, un dépôt, qqe ch. en dépôt ; ἀρχήν, THC. 1, 76, le pouvoir ; avec double rég. τί τινος, IL. 7, 400 ; 14, 203 ; 24, 305, qqe ch. de qqn ; ou τι ἔκ τινος, SOPH. O.R. 1106 ; παρά τινός τι, IL. 19, 10 ; HDT. 3, 39 ; rar. avec le dat. de la pers. de qui l’on reçoit : δέξατό οἱ σκῆπτρον πατρώϊον, IL. 2, 186 (cf. IL. 15, 88) il reçut de lui le sceptre paternel ; fig. δ. μνήμῃ παρά τινος, THC. 1, 9, recevoir par tradition de qqn ; — avec un gén. d’échange : χρυσὸν ἀνδρός, OD. 11, 327, recevoir de l’or pour le prix de la vie d’un homme (mais χρυσόν τινος δεδεγμένος, IL. 11, 124, ayant reçu de l’or de la main de qqn) ;
      2 accepter une chose offerte : οὐκ ἐδέξαντο οὐδ' ἔλαϐον ταῦτα, DÉM. 19, 139 Baiter-Sauppe, ils n’acceptèrent ni ne prirent (ce qu’il voulait leur donner) ; δεκόμεθα τὰ διδοῖς, HDT. 8, 137, nous acceptons ce que tu donnes ;
      3 p. suite, prendre : τροφήν, ARSTT. H.A. 4, 6, 4, etc. de la nourriture ;
      4 p. ext. recueillir : τι κάδοις, SOPH. fr. 479, qqe ch. dans des tonneaux ; ὠσὶν ἠχὴν οὐ σαφῶς δ. EUR. Bacch. 1086, ne pas percevoir clairement un bruit ;
   II recevoir favorablement, d’où :
      1 accueillir : τινα ἐν δόμοισιν, OD. 17, 110 ; δόμοις, SOPH. O.R. 818 ; ἐν μεγάροισι, IL. 18, 331 ; εἰς στέγος, SOPH. El. 1165 ; στέγαις, EUR. Or. 47, qqn dans sa maison, dans son palais, sous son toit ; κόλπῳ, IL. 6, 483, serrer sur son sein ; εἰς τὴν πόλιν, THC. 3, 28 ; τῇ πόλει, THC. 4, 103, admettre dans la cité ; εἴσω, THC. 6, 44, recevoir à l’intérieur ; abs. δ. ἱκέτην, SOPH. O.C. 44 ; XÉN. Cyr. 4, 6, 2, accueillir favorablement un suppliant ; — avec un acc. accompagné d’un attribut : τινα θεὸν ὣς δ. IL. 22, 434, accueillir qqn comme un dieu ; τινα ξύμμαχον, THC. 1, 43, accepter ou admettre comme allié ; — avec un dat. de manière : δ. ἀγαθῷ νόῳ, HDT. 1, 60, accueillir avec bienveillance ; δωρήμασιν, SOPH. O.C. 4, accueillir avec des présents ; φίλως τινά, SOPH. Tr. 628 ; ou φιλοφρόνως, PLAT. Leg. 747 e, accueillir qqn amicalement, avec bienveillance ; particul. en parl. des dieux : δ. ἱερά, IL. 2, 420 ; σφάγια, AR. Lys. 204 ; λιτάς, SOPH. Ant. 1007, agréer des sacrifices, des victimes, des prières ; — en parl. de présages, d’oracles : δ. τὸ χρησθέν, τὸν οἰωνόν, HDT. 1, 63 ; 9, 91 (cf. SOPH. El. 668 ; XÉN. An. 1, 8, 17), accepter un oracle, un augure ;
      2 accepter avec empressement : τὰς ἀκοὰς ἀϐασανίστως δ., THC. 1, 20, accueillir des traditions sans les contrôler ; δ. ὀμφάν, EUR. Med. 175, accueillir un bruit ; — p. suite, approuver : λόγον, PLAT. Phil. 11 c ; λόγους, HDT. 9, 5 ; THC. 1, 95, un discours, des paroles ; — d’où écouter avec déférence, obéir à : τὰ παραγγελλόμενα, THC. 2, 11, obéir aux ordres ;
   III accepter avec résignation, accepter, se résigner à : κῆρα, IL. 18, 115, à la mort ; μῦθον χαλεπόν, OD. 20, 271, supporter une parole pénible ;
   IV prendre sur soi, se charger : δαπάνην, POL. 13, 14 (cf. PAUS. 3, 17, 9) d’une dépense ;
   V recevoir dans son esprit, d’où comprendre, juger : μηδὲ συμφορὰν δέχου τὸν ἄνδρα, SOPH. Aj. 68, ne tiens pas (litt. ne prends pas) pour un malheur la présence de cet homme ; ὅπῃ βούλει δέξασθαι ταῦτα δέχου, PLAT. Ep. 315 c, prends-le comme tu le voudras ; δ. τι πρό τινος, PLAT. Leg. 729 d ; δ. μᾶλλόν τι ἀντί τινος, PLAT. Gorg. 475 d, préférer une chose à une autre ; μᾶλλον ἢ… κτήσασθαι δεξαίμην πολὺ πρότερον ἑταῖρον, PLAT. Lys. 211 e, plutôt que de posséder (tout l’or de Darius), de beaucoup je préférerais un ami ; μᾶλλον δ. avec l’inf. préférer faire, XÉN. Hell. 5, 1, 14 ; etc. ; δέχεσθαι ἤ, PLAT. Phil. 63 b, préférer… plutôt que ; sans μᾶλλον : οὐδεὶς ἂν δέξαιτο φεύγειν, THC. 1, 143 (cf. PLAT. Ap. 41 a), personne n’aurait préféré fuir ;
   VI recevoir de pied ferme :
      1 au pr. (en ce sens et dans les sens dérivés seul. aux temps suiv. dans Hom. pf. δέδεγμαι, 3 pl. δέχαται ; partic. δεδεγμένος, δέγμενος, δεδοκημένος ; pl.q.pf. au sens d’un impf. ἐδεδέγμην ou ἐδέγμην ; f. ant. δεδέξομαι ; pour toutes ces formes, v. ci-dessous) : ἐπιόντα δουρὶ δ. IL. 5, 238, recevoir avec sa lance le choc d’un ennemi ; ἐπιόντας, THC. 7, 77, recevoir le choc de l’ennemi ; δ. ἔγχεϊ, IL. 15, 745, recevoir l’ennemi avec sa lance ; τοὺς πολεμίους, HDT. 3, 54 ; THC. 4, 43, recevoir l’ennemi de pied ferme ; τὴν πρώτην ἔφοδον, THC. 4, 126, recevoir de pied ferme la première attaque ; εἰς χεῖρας δ. XÉN. An. 4, 3, 31, recevoir l’ennemi et en venir aux mains ;
      2 p. ext. attendre, en gén., avec l’inf. δ. τινα ἐλεύσεσθαι, OD. 9, 513 (cf. 12, 230) attendre qqn venir ; avec une conj. δ. εἰσόκεν ἔλθῃς, IL. 10, 62 ; ὁππότε ἀφορμηθεῖεν, IL. 2, 794 (cf. IL. 9, 191) ; ὁππόθ' ἵκοιτο, THCR. Idyl. 25, 228, attendre que tu sois revenu, qu’ils aient débarqué, qu’il soit arrivé ;
B intr. ou pass. être reçu l’un à la suite de l’autre, succéder : ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί, IL. 19, 290, comme les malheurs ne cessent pour moi de succéder aux malheurs ! cf. HÉS. Th. 800 ; ἐκ τοῦ στεινοῦ τὸ Ἀρτεμίσιον δέκεται, HDT. 7, 176, au détroit succède Artémision.

➳ Fut. opt. 3 pl. δεξοίατ', SOPH. O.C. 945. Fut. réc. pass. au sens pass. δεχθήσομαι, SPT. Lev. 19, 7. Ao. poét. δεξάμην, IL. 5, 158 ; HÉS. Th. 184 ; PD. O. 3, 27 ; opt. 3 pl. δεξαίατο, SOPH. O.C. 44. Ao. pass. réc. au sens pass., partic. δεχθείς, JOS. A.J. 18, 6, 4. Pf. δέδεγμαι, HDT. 9, 5 ; ATT. (THC. 1, 9 ; etc.) ; d’où impér. δέδεξο, IL. 5, 228 ; 2 pl. δέδεχθε, HH. 2, 360 ; inf. δεδέχθαι, PLAT. Phædr. 256 d ; part. δεδεγμένος, IL. 11, 124. Pf. épq. sans redoubl. 3 pl. δέχαται, IL. 12, 147 ; impér. δέξο (sel. d’autres ao. sync.) IL. 19, 10 ; 2 pl. δέχθε, A.RH. 4, 1554 ; inf. δέχθαι (sel. d’autres, ao. sync.) IL. 1, 23 ; EUR. Rhes. 525 ; part. δέγμενος (avec l’accent d’un prés.) IL. 18, 524. Pl.q.pf. dérivé de ce pf. épq. au sens act. ἐδέγμην, OD. 9, 513 ; au sens pass. ANTH. 7, 691 ; d’où 3 sg. au sens act. δέκτο, A.RH. 1, 1242 ; au sens pass. ἔδεκτο, OD. 9, 353 ; PD. O. 2, 49 ; ou δέκτο, IL. 15, 88. Fut. ant. δεδέξομαι, IL. 5, 238 ; ANTH. 5, 9 ; etc. — Rad. éol. et de prose ion. δεκ- : δέκομαι, SAPPH. 1, 22 Bgk ; PD. O. 2, 63 ; P. 1, 98 ; HDT. 9, 91 ; impér. 2 sg. δέκευ, PD. O. 13, 68. Impf. 3 sg. ἐδέκετο, HDT. 3, 135 ; 5, 18 ; δέκετο, PD. I. 8, 68 ; 3 pl. ἐδέκοντο, HDT. 6, 13 ; 8, 28.

Étym. R. indo-europ. *deḱ-, prendre, recevoir ; cf. lat. decet « considérer comme convenable ».

'

Ion., Aeol., Cret. δέκομαι, Hdt. 9.91, Sappho 1.22, Pi. O. 2.69, impf. ἐδεκόμην Hdt. 3.135; fut. δέξομαι, Ep. also δεδέξομαι Il. 5.238, also in AP 5.8 (Rufin.), Aristid. Or. 28 (49).24; δεξοῦμαι SIG 360.29 (Chersonesus); δεχθήσομαι (in pass. sense) LXX Le. 22.25; aor. ἐδεξάμην Il. 18.238, etc., δεξάμην Pi. P. 4.70; also ἐδέχθην (ὑπ-) E. Heracl. 757 (lyr., δεχθείς in pass. sense), J. AJ 18.6.4, (εἰσ-) D. 40.14 (Pass.); pf. δέδεγμαι Il. 4.107, Pi. P. 1.100, etc. ; imper. δεδεξο Il. 5.228, pl. δέδεχθε h.Ap. 538; Ion. 3 pl. ἀποδεδέχαται Hdt. 2.43, al. ; — Hom. also has Ep. impf. ἐδέγμην Od. 9.513, 3 sg. δέκτο Il. 15.88, al., later ἔδεκτο Pi. O. 2.54, Simon. 184; imper. δέξο Il. 19.10, pl. δέχθε A.R. 4.1554; inf. δέχθαι E. Rh. 525; part. δέγμενος Il. 18.524 (also δέχμενος Hsch.); also a 3 pl. pres. δέχαται Il. 12.147; cf. προτίδεγμαι, and v. δεδοκημένος :
of things as the object, take, accept, receive, etc., ἄποινα 1.20, etc. ; μισθὸν τῆς φυλακῆς Pl. R. 416e; φόρον Th. 1.90; δ. τι χείρεσσι Od. 19.355; τὸ διδόμενον παρά τινος Pl. Grg. 499c; τι ἐν παρακαταθήκῃ παρά τινος Plb. 33.6.2, etc. ; δ. τί τινι receive something at the hand of another, δέξατό οἱ σκῆπτρον πατρώϊον Il. 2.186, cf. IG 12(3).1075 (Melos, vi BC), etc. ; accept as legal tender, ὀδελός GDI 5011 (Gortyn); τι παρά τινος Il. 24.429; τι ἔκ τινος S. OT 1107 (lyr.); τί τινος Il. 1.596, 24.305, S. OT 1163; also δ. τί τινος receive in exchange for…, χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο Od. 11.327; choose, τι δ. πρό τινος Pl. Lg. 729d; μᾶλλον δ. τι ἀντί τινος Id. Grg. 475d; c. inf., prefer, δεξαίμην ἂν πάσας τὰς ἀσπίδας ἐρριφέναι ἢ… Lys. 10.21, cf. Pl. Phlb. 63b; δ. μᾶλλον… X. HG 5.1.14, Smp. 4.12; οὐδεὶς ἂν δέξαιτο φεύγειν Th. 1.143; Ὀρφεῖ συγγενέσθαι ἐπὶ πόσῳ ἄν τις δέξαιτ’ ἂν ὑμῶν; Pl. Ap. 41a; οὐκ ἂν δεξαίμην τι ἔχειν And. 1.5.
catch, as in a vessel, ὀπὸν… κάδοις δ. S. Fr. 534.3. of mental reception, take, accept without complaint, χαλεπόν περ ἐόντα δεχώμεθα μῦθον Od. 20.271; κῆρα δ’ ἐγὼ τότε δέξομαι Il. 18.115.
accept graciously, τοῦτο δ’ ἐγὼ πρόφρων δ. 23.647; of the gods, ἀλλ’ ὅ γε δέκτο μὲν ἱρά 2.420; προσφιλῶς γέρα δ., of one dead, S. El. 443; τὰ σφάγια δ. Ar. Lys. 204, cf. Pi. P. 5.86; τὸ χρησθέν, τὸν οἰωνὸν δ., accept, hail the oracle, the omen, Hdt. 1.63, 9.91; δέχου τὸν ἄνδρα καὶ τὸν ὄρνιν Ar. Pl. 63; δ. τὰ ἀγαθά IG2². 410, al. ; ἐδεξάμην τὸ ῥηθέν S. El. 668; abs., δεχομένοις λέγεις θανεῖν σε A. Ag. 1653, cf. X. An. 1.8.17; accept, approve, τὸν λόγον, ξυμμαχίαν, Hdt. 9.5, Th. 1.37; τοὺς λόγους ib. 95; διδόναι καὶ δέχεσθαι τὰ δίκαια ib. 37, cf. h.Merc. 312; δέχεσθαι ὅρκον, v. ὅρκος; accept a confession, and so forgive, ἀδικίαν LXX Ge. 50.17. simply, give ear to, hear, ὠσὶν ἠχήν E. Ba. 1086; δ. ὀμφάν Id. Med. 175 (lyr.); τὰ παραγγελλόμενα ὀξέως δ. Th. 2.11, 89.
take or regard as so and so, μηδὲ συμφορὰν δέχου τὸν ἄνδρα S. Aj. 68; understand in a certain sense, ὅπῃ βούλει δέξασθαι ταύτῃ δέχου Pl. Ep. 315c; c. inf., κῶλά με δέξαι νυνὶ λέγειν D.H. Comp. 22, cf. Str. 1.3.13, etc.
cap verses, σκόλια δ. Ar. V. 1222.
take upon oneself, τὴν δαπάνην Plb. 31.28.5; c. inf., undertake, SIG 245.34. of persons as the object, welcome, κόλπῳ Il. 6.483; ἀγαθῷ νόῳ Hdt. 1.60; ἐν μεγάροισι, ἐν δόμοισιν, Il. 18.331, Od. 17.110; δόμοις δ. τινά S. OT 818; στέγαις, πυρὶ δ. τινά, E. Or. 47; δ. χώρᾳ Id. Med. 713; τῇ πόλει δ.
to admit into the city, Th. 4.103; ἀγορᾷ, ἄστει δ., Id. 6.44; ἔσω ibid. ; εἰς τὸ τεῖχος X. An. 5.5.6; δ. τινὰ ξύμμαχον accept or admit as an ally, Th. 1.43, etc. ; accept as security, PGrenf. 1.33.4, etc. ; metaph of places, τόποι τοὺς κατοικιζομένους ἵλεῳ δεχόμενοι Pl. Lg. 747e; entertain, δείπνοις Anaxandr. 41.2 (anap.); δωρήμασιν S. OC 4.
receive as an enemy, await the attack of, ἐπιόντα δ. δουρί Il. 5.238, cf. 15.745; of a hunter waiting for game, 4.107; of a wild boar waiting for the hunters, 12.147; of troops, εἰς χεῖρας δ. X. An. 4.3.31; τοὺς Λακεδαιμονίους δ. Hdt. 3.54, cf. 8.28, Th. 4.43; ἐπιόντας δ. Id. 7.77; δ. τὴν πρώτην ἔφοδον Id. 4.126; ἐδέξατο πόλις πόνον E. Supp. 393.
expect, wait, c. acc. et fut. inf., ἀλλ’ αἰεί τινα φῶτα… ἐδέγμην ἐνθάδ’ ἐλεύσεσθαι Od. 9.513, cf. 12.230; also δέγμενος Αἰακίδην, ὁπότε λήξειεν Il. 9.191; δεδεγμένος εἰσόκεν ἔλθῃς 10.62. — In these two last senses, Hom. always uses fut. δεδέξομαι, pf. δέδεγμαι, and δεδεγμένος, cf. δεδεγμένος ὁππόθ’ ἵκοιτο Theoc. 25.228; δέγμενος is used in sense 3 only, exc. in h.Cer. 29, h.Merc. 477; inf. δειδέχθαι as imper., expect, c. gen., βορέω Arat. 795, cf. 907, 928. rarely with a thing as the subject, occupy, engage one, τίς ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίας [αὐτούς]; Pi. P. 4.70.
receive, hold, τὴν τροφήν Arist. HA 531a23, al. ; οἰκίαι ἱκαναὶ δέξασθαι ὑμᾶς SIG 344.10.
admit of, ψεῦδος οὐδὲν δ. ἁτῶ ἀριθμῶ φύσις Philol. 11; τὸ μᾶλλον Arist. Top. 146a3, cf. D.H. Isoc. 2. Geom., contain, circum-scribe, γωνίας ἴσας Euc. 3 Def. 11; πεντάγωνον Papp. 422.34. intr., succeed, come next, ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί Il. 19.290; ἄλλος γ’ ἐξ ἄλλου δέχεται χαλεπώτερος ἆθλος Hes. Th. 800; ἄλλος ἐξ ἄλλου δ. Emp. 115.12; of places, ἐκ τοῦ στεινοῦ τὸ Ἀρτεμίσιον δέκεται Hdt. 7.176. (δέκομαι is prob. the original form, cf. Slav. desiti, dositi ΄find΄.)

annehmen, aufnehmen, erwarten ; Depon. Med., δέχομαι, δέξομαι, ἐδεξάμην, δέδεγμαι, aorist. passiv. ἐδέχθην in passiver Bedeutung ; das praes. heißt Ionisch, Aeolisch und Dorisch δέκομαι, Ahrens Dial. Dor. p. 82 ; dies δέκομαι ist für die ältere Form zu halten, Wurzel Δεκ –, obgleich es sich bei Homer nicht findet, welcher die jüngere Präsens-Form, das Attische δέχομαι, mehrmals gebraucht ; außerdem finden sich bei Homer Formen vom futur. δέξομαι und vom aorist. ἐδεξάμην und einige Formen, welche verschieden beurteilt werden können : δεδέξομαι, Il. 5.238, der Form nach futur. exact., der Bdtg nach futur. exact. oder einfaches futur.; δέχαται, Il. 12.147, der Form nach wohl sicher perfect., ohne Reduplication, der Bdtg nach perfect. oder praes.; ἐδέγμην, Od. 9.513 ; δέκτο, Il. 15.88 ; imperativ. δέξο, Il. 19.10 ; imperativ. δέδεξο, Il. 20.377 ; infinit. δέχθαι, Il. 1.23 ; Partizip δέγμενος, Od. 20.385 ; δέγμενοι Il. 18.524 ; δεδεγμένος, Il. 4.107 ; δεδεγμένα. Il. 23.273. Wenn anders durch δέχαται feststeht, daß Homer ein nichtredupliziertes perfect. von δέχομαι kennt, so können offenbar die Formen ἐδέγμην, δέκτο, δέξο, δέδεξο, δέχθαι, δέγμενος, δέγμενοι, δεδεγμένος, δεδεγμένα eben so wohl perfect. und plusquamperfect. wie synkopierte Aoriste sein ; in δέδεξο und δεδεγμένος, δεδεγμένα synkopierte Aoriste zu sehn verhindert die Reduplication so wenig wie der Akzent, welchen letzteren in δεδέξο und δεδέγμενος, δεδέγμενα zu ändern beliebig scelsteht, wie man auch δεγμένος, δεγμένοι statt δέγμενος, δέγμενοι betonen darf, Von der syntaktischen Tempusbdtg aus dem Zusammenhange der einzelnen Stellen Entscheidungsgründe in dieser Sache hernehmen zu wollen ist um so untunlicher, als die Enallage der Temrora bei Homer ein so sehr weites Gebiet hat ; man denke nur z.B. an βεβήκει und βεβλήκει. Deshalb ist auch Buttmanns Ansicht für verfehlt zu halten, welcher Ausf. Gr. Ausg. 2 Bd 2 §.114 S. 148 die fraglichen Formen in zwei Gruppen verteilt, aorist. synkop. ἐδέγμην » ich nahm an« und perfect. mit Präsens-Bedtg δέδεγμαι oder δέγμαι »ich erwarte« nebst plusquamperf. ἐδέγμην mit Imperfekt-Bdtg. Wie mißlich es um diese zu scharfe Unterscheidung steht, zeigt schon z.B. die Stelle Il. 22.340 ἀλλὰ σὺ μὲν χαλκόν τε ἅλις χρυσόν τε δέδεξο, wo Buttmann die einfache und natürliche Erklärung »nimm an« vetwerfen muß, um einen seiner Theorie entsprechenden Sinn »erwarte«, »sei gewärtig«, »sei bereit anzunehmen«, in die Worte des Dichters hineinzukünsteln. Auch Il. 11.124 ist χρυσὸν Ἀλεξάνδροιο δεδεγμένος sicherlich nicht = »erwartend«, sondern = »empfangen habend«. Seiner Bedeutung wegen hat man auch das vereinzelte δεδοκημένος Il. 15.730 hierhergezogen, welches der Form nach zu δοκέω gehört. ἔνθ' ἄρ' ὅ γ' ἑστήκει δεδοκημένος, ἔγχεϊ δ' αἰεὶ Τρῶας ἄμυνε νεῶν, den Angriff erwartend stand er da ; Apoll. Lex. Hom. p. 57.17 δεδοκημένος· ἐκδεχόμενος, ἐπιτηρῶν ; vgl. δοκεύω. Die Formen δειδέχαται, δειδέχατο, δείδεκτο s. s.v. δείκνυμι. Vgl. noch die Homerischen Komposita ἀναδέχομαι, ἀποδέχομαι, ἐκδέχομαι, παραδέχομαι, προσδέχομαι, ὑποδέχομαι. Die Dichter nach Homer gebrauchen zum Teil die mehrdeutigen Homerischen Formen von δέχομαι und außerdem noch einige ähnliche ; z.B. Hom. h. Apoll. 538 δέδεχθε, Hes. Scut. 214 δεδοκημένος, Pind. P. 8.19 ἔδεκτο, Erinna AP 6.352 (Bergk PLG ed. 2 frgm. 4 p. 703) δέξο ; Eur. Rhes. 525 δέχθαι ; Theocrit. 7.78 ἔδεκτο. Bei Aeschyl. und Sophocl. nur Formen vom regelmäß. Attischen a verbo δέχομαι, δέξομαι, ἐδεξάμην, δέδεγμαι. Die Bedeutung von δέχομαι ist ursprünglich rein sinnlich ; so z.B. Ham. Il. 1.596 παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον, Od. 5.462 Ἰνὼ δέξατο χερσὶ φίλῃσιν. Von λαμβάνειν unterscheidet Ammon. Voc. diff. δέχεσθαι so  : Λᾳβεῖν καὶ δέξασθαι διαφέρει· λαβεῖν μὲν γάρ ἐστι τὸ κείμενόν τι ἀνελέσθαι, δέξασθαι δὲ τὸ διδόμενον ἐκ χειρός. Daß die Hand allerdings ursprünglich bei δέχεσθαι eine Haupteolle spielte, δέχεσθαι = mit der Hand annehmen, fassen, zeigt schon die Verwandtschaft mit δεξιός und δέκα, welche man vgl. Δέχεσθαι und λαμβάνειν verbunden Demosth. 19.139 οὐκ ἐδέξαντο οὐδ' ἔλαβον ταῦτα οἱ τῶν Θεβαίων πρέσβεις, nämlich χρήματα ἃ ἐκεῖνος ἐβούλετο δοῦναι ; Xen. Cyr. 1.4.26 τοὺς λαβόντας καὶ δεξαμένους τὰ δῶρα. Im Einzelnen heißt δέχομαι;
1) das Gegebene annehmen, δεκόμεθα τὰ διδοῖς Her. 8.137 ; ἀρχὴν διδομένην Thuc. 1.76 ; τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ σοῦ Plat. Gorg. 499c. So schon Hom. Il. 5.227 μάστιγα καὶ ἡνία δέξαι, 6.46 δέξαι ἄποινα ; παρακαταθήκην Plat. Rep. IV.442e ; τὶ ἐν παρακαταθήκῃ Pol. 33.12 ; μισθὸν τῆς φυλακῆς Plat. Rep. III.416e ; φόρον Thuc. 1.96 ; χάριν, ὅρκον u. ä. Oft verbunden διδόναι καὶ δέχεσθαι, z.B. δίκην H.h. Merc. 312 ; δίκαια Thuc. 1.37 ; vgl. 5.59 ; πίστεις Plat. Phaedr. 256d. – Gew. παρά τινός τι, Il. 19.10 ; Soph. Aj. 646 ; Her. 3.39 ; μνήμῃ παρὰ τῶν πρότερον δεδεγμένος Thuc. 1.9 u. Folgde ; auch ἔκ τινος, z.B. τὸ διδόμενον ἐξ ἐκείνου Her. 8.114 ; Soph. O.R. 1107 ; λόγον ἔκ τινος Eur. Med. 924 ; mit dem bloßen gen., κύπελλον ἐδέξατο ἧς ἀλόχοιο Il. 24.305 ; vgl. 14.203 δεξάμενοι Ῥείας ; zweideutig Il. 11.124 χρυσὸν Ἀλεξάνδροιο δεδεγμένος, »Gold des A. empfangen habend« oder »vom A. Gold empfangen habend« ; δέχου δὲ χειρὸς τῆς ἐμῆς βέλη τάδε Soph. Phil. 1271 ; vgl. Eur. Hipp. 89 ; aber χρυσὸν ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα, Od. 11.327, heißt : sie nahm Gold für ihren Mann. Auch c. dat., Einem etwas abnehmen, Θέμιστι δέκτο δέπας Il. 15.88, vgl. Scholl. Aristonic.; Il. 2.186 δέξατό οἱ σκῆπτρον, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀρχαϊκώτερον δέξατο αὐτῷ τὸ σκῆπτρον ἀντὶ τοῦ παρ' αὐτοῦ ; vgl. Porson zu Eur. Hec. 533.
2) gastlich aufnehmen, bewirten ; oft absol.; Il. 18.331 οὐδ' ἐμὲ νοστήσαντα δέξεται ἐν μεγάροισι γέρων Πηλεὺς οὐδὲ Θέτις μήτηρ, also den heimkehrenden Sohn vom Hause ; Od. 19.316 ξείνους αἰδοίους ἀποπεμπέμεν ἠδὲ δέχεσθαι ; Il. 6.483 ἡ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ, Andromache den Astyanax ; χώρᾳ Eur. Med. 713 ; δόμοις Soph. O.R. 818 u. öfter ; auch von der Erde, dem Hades, der die Toten aufnimmt, Tr. 1075 ; πόλει Thuc. 4.103 ; – εἰς στέγος Soph. El. 1156 ; εἰς τὴν πόλιν Thuc. 3.28 ; εἴσω 6.44 ; dah. übertr., εἰς τὸ σῶμα πιόντα καὶ φαγόντα Plat. Prot. 314a. – Auch mit folgenden Bestimmungen : ἀγαθῷ νόῳ, Her. 1.60 ; δωρήμασιν, Soph. O.C. 4 ; φίλως τινά, Tr. 625 ; λαμπροῖς δείπνοις δεξόμεθ' ὑμᾶς, Anaxand. Ath. IV.131 (v. 2); φιλοφρόνως, ἵλεῳ, Plat. Legg. V.747e, VI.771a. Aehnl. ἱκέτην, Soph. O.C. 44 ; Xen. Cyr. 4.6.2. – Bei Men. fr. inc. 230 auch von der Frau, empfangen, ἐδεξάμην, ἔτικτον.
3) gnädig aufnehmen, annehmen ; von Menschen, Il. 23.647 τοῦτο ἐγὼ πρόφρων δέχομαι ; von den Göttern, ἱρά, Il. 2.420 ; σφάγια – εὐμενής Ar. Lys. 204 ; dgb. λιτὰς οὐ δέχεσθαι, nicht annehmen, verwerfen, Soph. Ant. 1007. So auch, wie δέχει δὲ τοῦτον τὸν νῦν διδόμενον λόγον Plat. Phil. 11c gesagt wird, eine Rede gut aufnehmen, annehmen ; Od. 20.271 καὶ χαλεπόν περ ἐόντα δεχώμεθα μῦθον, laßt uns die Rede hinnehmen, obgleich sie hart ist ; oft τοὺς λόγους, Aesch. Ag. 1090 ; Her. 9.5 ; Thuc. 1.95 u. öfter, die Rede billigen, wie Pol. 1.45 ἐπαινέσαι καὶ δέξασθαι τὴν προθυμίαν vrbdt ; auch allgem., vernehmen, ὠσὶν ἠχήν, Eur. Bacch. 1086 ; φήμην, μύθων ὀμφάν, I.T. 1496, Med. 175 ; annehmen, τὰ συμφέροντα τῶν λόγων, σύμβουλον, Soph. Phil. 131, 1305 ; νόμον, Plat. oft ; τεκμήρια, Menex. 238a ; τὰ παραγγελλόμενα, Thuc. 2.11, vgl. 4.122 ; u. τὰς ἀκοὰς ἀβασανίστως δ. 1.20. Dah. οἰωνόν, eine Vorbedeutung annehmen, Her. 9.91 ; ebenso τὸ ῥηθέν, Soph. El. 658 ; Her. 1.63 ; u. ohne Zusatz, Xen. An. 1.8.17 ; vgl. χαίρετον ἄμφω – δεχόμεθα Ar. Av. 645, u. Eupol. Dem. fr. 19 ; – auch = verstehen, deuten, bes. Schol. Uebertr., μηδὲ συμφορὰν δέχου τὸν ἄνδρα Soph. Aj. 68, glaube nicht, daß dir dieser Mann zum Unglück sein wird. – Aehnl. κῆρα Il. 18.115, erdulden, sich gefallen lassen ; δαπάνην, über sich nehmen, Pol. 32.14 ; vgl. Paus. 3.17.9.
4) im feindlichen Sinne, Jemandem Stand halten, den Kampf mit ihm aufnehmen, τόνδε ἐπιόντα δέξομαι δουρί Il. 5.238 ; so πολεμίους, oft Histor., von Her. 3.54 an ; τὴν ἔφοδον Thuc. 4.126 ; übertr., τὴν πρώτην ἔφοδον τοῦ λόγου Plat. Phaed. 95b ; auch δέχεσθαι εἰς χεῖρας, Xen. An. 4.3.31.
5) mit 4) hängt eng zusammen die Bdtg erwarten, welche besonders den oben aufgeführten mehrdeutigen Homerischen Formen angehört ; wenn von einem feindlichen Erwarten die Rede ist, lassen sich 4) und 5) meist gar nicht unterscheiden ; interessant ist z.B. Theocrit. 25.228 αὐτὰρ ἐγὼ θάμνοισιν ἄφαρ σκιεροῖσιν ἐκρύφθην ἐν ῥίῳ ὑλήεντι δεδεγμένος ὁππόθ' ἵκοιτο, καὶ βάλον ἆσσον ἰόντος ἀριστερὸν εἰς κενεῶνα τηϋσίως : hier ist von feindlichem Erwarten die Rede, aber durch das ὁππόθ' ἵκοιτο ist doch deutlich, daß δεδεγμένος nicht das Aufnehmen des Kampfes bezeichnet, sondern nur das Warten vorher ; Il. 4.107 αἰγὸς ἀγρίου, ὅν ῥά ποτ' αὐτὸς ὑπὸ στέρνοιο τυχήσας πέτρης ἐκβαίνοντα, δεδεγμένος ἐν προδοκῇσιν, βεβλήκει πρὸς στῆθος ; Il. 15.745, 12.147 ; – Od. 9.513 αἰεί τινα φῶτα μέγαν καὶ καλὸν ἐδέγμην ἐνθάδ' ἐλεύσεσθαι ; Od. 12.230 ; Il. 2.794 δέγμενος ὁππότε ναῦφιν ἀφορμηθεῖεν Ἀχαιοί ; 18.524 δέγμενοι ὁππότε μῆλα ἰδοίατο καὶ βοῦς ; 9.191 δέγμενος αἰακίδην, ὁπότε λήξειεν ἀείδων ; 10.62 δεδεγμένος εἰς ὅ κεν ἔλθῃς ; von Sachen, Il. 23.273 ἱππῆας τάδ' ἄεθλα δεδεγμένα κεῖτ' ἐν ἀγῶνι, Apollon. Lex.Homer. p. 57.12 δεδεγμένα· προσδεχόμενα. Das praes. hat diese Bdtg Eur. Or. 1217 παρθένου δέχου πόδα, erwarte die Ankunft der Jungfrau.
6) Ausder Bdtg 3) folgt, gew. mit dem Zusatz μᾶλλον, die Bdtg lieberwollen ; δέχεσθαί τι ἀντί τινος, eins dem andern vorziehen, z.B. μᾶλλον ἢ τὸ Δαρείου χρυσίον κτήσασθαι δεξαίμην πολὺ πρότερον ἑταῖρον Plat. Lys. 211e ; vgl. Gorg. 475 d : Xen. Hell. 5.1.14. Auch μῶν οὐκ ἂν δέξαισθε οἰκεῖν μετὰ φρονήσεως ἁπάσης ἢ χωρὶς τοῦ φρονεῖν Plat. Phil. 63b.
7) intr., ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί, es folgt ein Uebel auf das andere, Il. 19.290 ; ἄλλος δ' ἐξ ἄλλου δέχεται χαλεπώτερος ἆθλος Hes. Th. 800 ; ἐκ δὲ τοῦ στεινοῦ τὸ Ἀρτεμίσιον δέκεται αἰγιαλός Her. 7.176.

δέχομαι, depon. mid.,
[in LXX chiefly for לקח ;]
to receive, accept;
__1. with accusative of thing(s), of taking or accepting what is offered: γράμματα, Luk.16:6, 7; id. in different sense, Act.28:21; ποτήριον, Luk.22:17; παιδίον (εἰς τ. ἀγκάλας), Luk.2:28; περικεφαλαίαν, μάχαιραν, Eph.6:17; ἐπιστολάς, Act.22:5; τ. βασιλείαν τ. Θεοῦ, Mrk.10:15, Luk.18:17; λογία ζῶντα, Act.7:38; εὐαγγέλιον, 2Co.11:4; τ. χάριν τ. Θεοῦ, 2Co.6:1; metaph., of mental acceptance, Mat.11:14; τ. λόγον, Luk.8:13, Act.8:14 11:1 17:11, 1Th.1:6 2:13, Jas.1:21; τὰ τ. πνεύματος, 1Co.2:14; τ. παράκλησιν, 2Co.8:17; τ. ἀγάπην τ. ἀληθείας, 2Th.2:10.
__2. with accusative of person(s), of receiving kindly or hospitably, Mat.10:14 40, 41, Mrk.6:11, Luk.9:5 53 10:8, 10, Jhn.4:45, 2Co.7:15 11:16, Gal.4:14, Col.4:10, Heb.11:31; παιδίον, Mat.18:5, Mrk.9:37, Luk.9:48; εἰς οἴκους, σκηνάς, Luk.16:4, 9; δέξαι τ. πνεῦμά μου, Act.7:59; ὃν δεῖ οὐρανὸν δέασθαι, Act.3:21 (cf. ἀνα-, ἀπο, δια-, εἰσ-, ἐκ-, ἀπ-εκ-, ἐν-, ἐπι-, παρα-, προσ-, ὑπο-δέχομαι; Cremer, 174).†
(AS)