(impf. ἔδερον, f. δερῶ, ao. ἔδειρα, pf. inus. ; pass. f. réc. δαρήσομαι, ao.1 ἐδάρθην, ao.2 ἐδάρην, pf. δέδαρμαι) :
      1 écorcher, ôter la peau d’un animal mort, acc. IL. 23, 167 ; OD. 8, 61 ; 10, 533, etc. ; abs. IL. 1, 459 ; 2, 422, etc. ; fig. en parl. de pers. ἀσκὸν δ. τινά, SOL. (PLUT. Sol. 14 ; cf. ἀσκὸν δαίρειν, AR. Nub. 442) ; δ. τινὰ θύλακον, AR. Eq. 370, faire de la peau de qqn une outre, un sac ;
      2 fig. châtier durement, maltraiter, AR. Vesp. 485 ; MÉN. Monost. 422 ; p. ext. frapper, en gén. NT. 2Cor. 11, 20.

➳ Impf. poét. δέρον, OD. 8, 61. Pass. f. δαρήσομαι, NT. Marc. 13, 9 ; Luc. 12, 47. Ao.1 part. δαρθείς, NICOCH. (Com. fr. 2, 844). Ao.2 ἐδάρην [ᾰ] EL. Ep. rust. 11 ; LUC. Lex. 2 ; part. δαρείς, MÉN. l. c.

Étym. R. indo-europ. *der-, écorcher ; cf. sscr. dr̥ṇā́ti, fendre, angl. tear.

Ar. V. 485, Pl. Euthd. 285c, etc. ; — also δείρω Hdt. 2.39, Ar. Nu. 442, Av. 365, Cratin. 361; impf. ἔδερον Il. 23.167, Ep. δέρον Od. 8.61; fut. δερῶ Ar. Eq. 370; aor. ἔδειρα Il. 2.422, (ἀπ-) Hdt. 5.25, (ἐκ-) Pl. R. 616a; — Med., v. ἀναδέρω ; — Pass., fut. δαρήσομαι Ev. Marc. 13.9, POxy. 653b (ii AD); aor. ἐδάρην [α] Men. Mon. 422, (ἀπ-) X. An. 3.5.9, (ἐκ-) Hdt. 7.26; part. δαρθείς Nicoch. 8; pf. δέδαρμαι (v. infr.):
skin, flay, of animals, δ. βοῦς Il. 23.167; prov., κύνα δ. δεδαρμένην ΄flog a dead horse΄, Pherecr. 179; ἀσκὸς δεδάρθαι to have one΄s skin flayed off, Sol. 33.7; δερῶ σε θύλακον κλοπῆς I will make a thief΄s purse of your skin, Ar. Eq. 370; prov., πρὶν ἐσφάχθαι δέρεις ΄first catch your hare, then cook it΄, Eust. 1792.45; ἀέρα δέρειν ΄plough the sands΄, Id. 1215.50, Suid. Anat., separate by avulsion, Herophil. ap. Gal. 2.349. colloquially, cudgel, thrash, δέδοκταί μοι δέρεσθαι καὶ δέρειν δι’ ἡμέρας Ar. V. 485, cf. Nu. 442, POxy. l.c. (ii AD, Pass.); prov., ὁ μὴ δαρεὶς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται ΄spare the rod and spoil the child΄, Men. l.c., cf. SIG 1109.91 (ii AD); metaph, εἰς πρόσωπόν τινα δ. 2 Ep. Cor. 11.20. (Cf. Lith. derù ΄flay΄, Skt. dṛṇā´ti ΄split΄.)

schinden, abhäuten, das Fell abziehen ; Wurzel Δαρ-, mit Umlaut Δερ-, vgl. perfect. δέδαρμαι und aorist. pass. ἐδάρην und die Nebenformen δείρω (s. oben besonders), entstanden aus ΔΕΡίΩ, und δαίρω, entstanden aus ΔαΡίΩ ; über die verwandten Wötter anderer indogermanischer Sprachen s. Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1 S. 200. – Futur. δερῶ, aorist. act. ἔδειρα, perf. pass. δέδαρμαι, Ar. Lys. 158, aor. pass. ἐδάρην, δαρθείς Nicochar. B.A. 89, futur. pass. δαρήσομαι. – Homerische Formen : ἔδερον 3. plural., Il. 23.167 ; δέρον 3. plural., Il. 7.316 ; ἔδειραν, Il. 2.422 ; δείρας, Od. 10.19, δῶκε δέ μοι δείρας, var. lect. δῶκέ μοι ἐκδείρας ; δείραντας, Od. 11.46. Vom Abhäuten der Tiere beim Schlachten : Il. 7.316 τοῖσι δὲ βοῦν ἶέρευσεν Ἀγαμέμνων ἄρσενα πενταέτηρον –. τὸν δέρον ἀμφί θ' ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ' ἄρ' ἐπισταμένως, πεῖράν τ' ὀβελοῖσιν, ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα : man beachte die Homerische Enallage der Tempora, δέρον statt des aorist. Od. 11.46 ἑτάροισιν ἐκέλευσα μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ' ἐσφαγμένα νηλέϊ χαλκῷ, δείραντας κατακῆαι. Od. 8.61 τοῖσιν δ' Ἀλκίνοος δυοκαίδεκα μῆλ' ἱέρευσεν, ὀκτὼ δ' ἀργιόδοντας ὕας, δύο δ' εἰλίποδας βοῦς· τοὺς δέρον ἀμφί θ' ἕπον, τετύκοντό τε δαῖτ' ἐρατεινήν. Vom Schlauche des Aeolus Od. 10.19 δῶκε δέ μοι δείρας ἀσκὸν βοὸς ἐννεώροιο, ἔνθα δὲ ῃυκτάων ἀνέμων κατέδησε κέλευθα. – Folgende : ἀσκὸν δέρειν τινά, poet. bei Plut. Sol. 14, Einen lebendig schinden, durchgerben, durchprügeln ; Ar. Ran. 618 ; vgl. δαίρω. Allgemeiner : ὁ μὴ δαρεὶς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται Menand. monost. 422 ; vgl. Plat. Euthyd. 285d.

δέρω
[in LXX: Lev.1:6, 2Ch.29:34; 35:11 (פָּשַׁט hi.)* ;]
__1. to skin, flay.
__2. (of. Eng. slang, hide) to beat, thrash: with accusative, Mat.21:35, Mrk.12:3, 5, Luk.20:10, 11 22:63, Jhn.18:23, Act.5:40 16:37 22:19; ὡς ἀέρα δέρων, 1Co.9:26; εἰς πρόσωπου δ., 2Co.11:20. Pass., Mrk.13:9, Luk.12:47, 48 (δαρήσεται πολλάς, ὀλίγας, Sc. πληγάς).†
(AS)