ου (τὸ) :
      1 membrane qui recouvre les intestins, épiploon, OD. 11, 579 ; HPC. 1149 e ;
      2 bec des oiseaux de proie, LYC. 880.

Étym. δέρω.

τό, (δέρω) = ἐπίπλους, caul or membrane which conlains the bowels, χολάδας δέρτροισι καλύψεις Antim. 45, cf. Hp. Epid. 5.26; γῦπε… δέρτρον ἔσω δύνοντες even to the bowels, Od. 11.579. in Od. l.c., δέρτρον is expld. by Gramm., as EM 257.31, etc., of the vulture΄s beak; hence, of a sharp point, Lyc. 880. pl., = τύμπανα, Hsch.

τό (δέρω), einmal bei Homer, Od. 11.579, wo es die innere Haut im menschlichen Leibe bezeichnet, von welcher die Leber umschlossen wird : γῦπε δέ μιν ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον, δέρτρον ἔσω δύνοντες ; Scholl. τὸ δέρτρον Ἀντίμαχος μὲν ὁ Κολοφώνιος τὸν ἐπίπλουν ἀκούει τὸν ἐν τοῖς καλουμένοις ἐγκάτοις. λέγει γὰρ (fragm. Stoll. no 44) » οὐδέ τι θερμὸν ἀναπνείων χολάδας δέρτροισι καλύψεις«. ὁ δὲ ἐπίπλους, φησὶν Ἀπολλόδωρος, ὄν ἀργέτα δημὸν καλεῖ (Il. 11.818, 21.127), οὐ περὶ τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ περὶ τὴν κοιλίαν ἐστίν. Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα δέρτρον καλοῦσιν κτἑ.; vgl. Eust. p. 1700.9 Apollon. Lex.Hom. p. 57.13. – Hippocrat. – Lycophr. 880 δ. θρυλιγμάτων, spitzes Bruchstück.