ου (τὸ) poét. c. δένδρον, OD. 5, 238 ; EUR. Bacch. 563.

➳ δενδρέῳ, IL. 3, 152 ; et δενδρέων, OD. 19, 520, dissyll. par syniz.

δένδρον, and δένδρος, τό (late δένδρος, ὁ, Ath.Med. ap. Orib. inc. 7.4), δένδρεον always in Ep. (δενδρέῳ, δενδρέων, disyll., Il. 3.152, Od. 19.520), also Ion., Hdt. 4.22, and Dor., IG 4.951.90 (Epid., iii BC); Aeol. δένδριον Theoc. 29.12; later Ep. δένδρειον, τό, Arat. 1008, Nic. Th. 832; δένδρος, τό, nom., IG 14.1934i3; acc., Hdt. 6.79; gen. δένδρεος IG 4.951.91, δένδρους Meno Iatr. 32.53; dat. δένδρει, Ion. -εϊ Hp. Nat. Puer. 26, Meno Iatr. 33.4, Arr. Ind. 7.11; nom. pl. δένδρη E. Fr. 484.5, Pherecr. 130.9, IG 4.951.121, PHal. 1.99 (iii BC), Ant.Lib. 31.5; dat. pl. δένδρεσι Hdt. 2.138, Hp. Nat. Puer. 26 (and so usu. in Att. Prose. as Th. 2.75, Pl. Lg. 625b, cf. Moer. 131, and later, as BCH 12.27 (Mylasa), Str. 2.1.14), late δενδράσι v.l. in J. BJ 6.1.1; indeterminate forms, nom. pl. δένδρεα Hecat. 292(a) J., Hdt. 1.17, al., E. Ba. 563 (lyr.); gen. δενδρέων Hdt. 1.202, al., Tab.Heracl. 1.129, al. ; δέδρον, τό, first in Hdt. 1.193, 3.107, regul. in Att., Lys. 7.28, etc., and later Gr. (exc. in dat. pl., v. supr.), cf. Ael. Dion. Fr. 119: — tree; δένδρον ἐλάας an olive-tree, Ar. Av. 617; δ. ἄρκτου, = ἀκτῆ, Ps.-Dsc. 4.173; δένδρα fruit- or mast-bearing trees, opp. ὕλη, timber, Th. 4.69; δ. ἥμερα καὶ ἄγρια Hdt. 8.115; δένδρα tall plants, Id. 1.193 (so of rattan, Thphr. HP 5.44.7; mustard, Ev. Matt. 13.32); αὖον δ.
stick, Call. Fr. 49.

τό, der Baum ; wohl verwandt mit δρῦς, das δεν- Reduplications-Silbe, vgl. τενθρηδών, πεμφρηδών, δενδίλλω ; man beachte besonders δενδρυάζειν ; Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, 204. Die Attische Form δένδρον kommt bei Homer noch nicht vor, dagegen δένδρεον ziemlich oft : nominat. δένδρεον Od. 4.458 ; accusat. δένδρεον Il. 13.437 ; dativ. δενδρέῳ, zweisilbig zu lesen, Il. 3.152 ; genitiv. plural. δενδρέων, zweisilbig zu lesen, Od. 19.520 ; nominat. plural. δένδρεα Od. 5.238, 241, 7.114, 11.588, 13.196.19.112 ; accusat. plural. δένδρεα Od. 18.359, Il. 9.541, 11.88, 21.338, δένδρε' Od. 24.336. – Folgende : Her. häufiger als δένδρον ; auch Pind., bes. im plur., u. att. Dichter, z.B. Eur. Bacch. 563.