η, ον [ᾰ]
A adj. dixième, IL. 2, 329 ; OD. 9, 83, etc. ; etc. ; δ. ἀριθμός, NICOM. Arithm. p. 138 Ast, le nombre dix ; pour désigner un nombre indéterminé, OD. 16, 18 ; 19, 294 ;
B subst. :
   I ἡ δεκάτη :
      1 (s.-e. μερίς ou μοῖρα) la dixième partie, la dîme, SIM. fr. 133 ; HDT. 2, 135 ; 4, 152 ; etc. ; XÉN. Hell. 3, 5, 5 ; 4, 8, 27 ; etc. ;
      2 (s.-e. ἡμέρα) fête du 10^e jour après la naissance, jour où l’on donnait un nom au nouveau-né, DÉM. 1001, 5 ; τὴν δ. θύειν, AR. Av. 922 ; ou ἑστιᾶσαι ὑπέρ τινος, DÉM. 1016, fin, fêter par un sacrifice ou un repas en l’honneur d’un nouveau-né le 10^e jour de sa naissance ;
   II τὸ δέκατον (s.-e. μέρος) la dixième partie ; δέκατον δέκατον, SPT. Num. 28, 21 et 29 ; 29, 4, 10 et 15, un dixième chacun ; particul. la 10^e partie d’une armée, un homme sur dix, en parl. de la décimation, APP. Ill. 26 ; Civ. 2, 42 ; 3, 4, 2 (cf. τὸ δ. μέρος, APP. Civ. 1, 118 ; 2, 63).

Étym. δέκα.

(Arc. δέκοτος IG 5(2).282 (Mantinea, v BC), also Aeol. in Epigr.Gr. 988.5 (Balbilla)), η, ον ; (< δέκα): — tenth, Ἠώς Il. 6.175, etc. ; as a round number, Od. 16.18, etc. δεκάτη (sc. μερίς), ἡ, tenth part, tithe, τᾶς δεκάτας δεκάταν Simon. 141.4, cf. Hdt. 2.135, etc. ; τῇ θεῷ τὰς δ. ἐξαιρεθῆναι Lys. 20.24; τὰ ἐκ τῆς δ. the produce of the tenth, IG1². 91, cf. Tab. Defix. 99.14; esp. as a customs-duty, D. 20.60; δεκάτη μόσχων PTeb. 307.8 (iii AD). δεκάτη (sc. ἡμέρα), ἡ, the tenth day, Od. 9.83, al. δ. προτέρα· ἡ πρὸ εἰκάδος, ὡς ὑστέρα· ἡ μετ’ εἰκάδα, Hsch.
festival on the tenth day after birth, when the child has a name given it, τὴν δ. θύειν to give a naming-day feast, Ar. Av. 922, cf. 494; δ. ὑπέρ τινος ἑστιᾶσαι D. 40.28, cf. 39.22. δεκάτα· τάξις, ἄθροισμα, καὶ ἡ τῶν εἴκοσιν ἁρμάτων τάξις, Hsch. δέκατον, τό, tenth part, LXX Le. 23.13, 17 (pl.).

der Zehnte, von Hom. an überall. Bei Homer als bestimmte Zahlangabe z.B. Il. 2.329, Od. 10.29 ; Od. 19.192 τῷ δ' ἤδη δεκάτη ἢ ἑνδεκάτη πέλεν ἠὼς οἰχομένῳ ; als runde Bezeichnung einer ganz unbestimmten Vielheit Od. 14.325, 19.294 ἐς δεκάτην γενεήν ; 16.18 δεκάτῳ ἐνιαυτῷ ; besonders merkwürdig Il. 8.404, 418 ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτούς, statt ἐς δέκατον ἐνιαυτόν, Homerisch plural. für den singular., oder statt ἐς δέκα ἐνιαυτούς, die Ordinalzahl statt der Cardinalzahl, was eine nicht minder Homerische Figur sein würde ; auf jeden Fall ist Bentleys Konjektur δέκα τούς müssig. – Vgl. δεκάτη.

δέκατος, -η, -ον
(< δέκα), [in LXX for מַעֲשֵׂר and cognate forms ;]
tenth: Jhn.1:40, Act.19:9 (WH, txt., RV omit), Rev.11:13; 21:20.†
(AS)