'c. δαμάζω, aux temps suiv. : Act. prés. 1 sg. δάμνημ', IL. 5, 893 ; 3 sg. δάμνησι, IL. 5, 746 ; 8, 390 ; cf. ALC. 92 ; THGN. 173 ; — pass. prés. ind. δάμναμαι, ESCHL. Suppl. 904 ; inf. δάμνασθαι, IL. 8, 244 ; part. δαμνάμενος, IL. 13, 16. Impf. 3 sg. δάμνατο, IL. 11, 309 ; 1 pl. ἐδαμνάμεθα, ORPH. Arg. 1092. Ao.1 ἐδμήθην, SIM. fr. 89 Bgk ; 3 pl. poét. dor. δμᾶθεν, PD. P. 8, 17 ; impér. 3 sg. δμηθήτω, IL. 9, 158 ; inf. δμηθῆναι, A.RH. 3, 469 ; épq. δμηθήμεναι, OPP. H. 5, 16 ; part. δμηθείς, IL. 4, 99 ; HÉS. Th. 1000 ; LYC. 441 ; dor. δμαθείς [ᾱ] ESCHL. Pers. 906 ; EUR. Alc. 127, etc. Ao.2 ἐδάμην [ᾰ] IL. 13, 812 ; 20, 94 ; SOPH. El. 845 ; AR. Pax 584 ; 3 sg. 'δάμη, ESCHL. Sept. 608 ; poét. δάμη, IL. 21, 383 ; OD. 3, 90 ; sbj. épq. δαμείω, OD. 18, 54 ; 2 sg. -είῃς, IL. 3, 436 (-ήῃς Bkk.) ; 3 sg. -είῃ, IL. 22, 246 (-ήῃ Bkk. ; sel. d’autres opt. -είη) ; 2 pl. -είετε, IL. 7, 72, dout. (-ήετε, Bkk. etc.) ; opt. δαμείην, EUR. Med. 647 ; 3 sg. -είη, IL. 12, 403 ; SOPH. Tr. 432 ; 3 pl. δαμεῖεν, IL. 3, 301 ; inf. δαμῆναι, IL. 15, 522 ; OD. 18, 156 ; HÉS. Th. 464 ; ESCHL. Ch. 367, etc. ; épq. δαμήμεναι, IL. 10, 403 ; A.RH. 3, 480. Pf. 1 pl. δεδμήμεσθα, IL. 5, 878 ; part. δεδμημένος, IL. 14, 482 ; HÉS. O. 116, etc. Pl.q.pf. 3 sg. poét. δέδμητο, OD. 3, 305 (sel. d’autres, -ηντο avec le suj. collect. λαός) ; A.RH. 1, 610 ; 3 pl. épq. δεδμήατο, IL. 3, 183. Fut. ant. δεδμήσομαι, HH. 2, 365. — Moy. prés. ind. 2 sg. poét. δαμνᾷ (= *δάμνααι, p. δάμνασαι ; sel. d’autres, δάμνασαι) IL. 14, 199 ; 3 sg. δάμναται, OD. 14, 488 ; HÉS. Th. 122 ; ESCHL. Pr. 164, etc. Impf. 3 sg. ἐδάμνατο, Q. SM. 1, 243 ; poét. δάμνατο, IL. 11, 309. — Au pass. les formes d’ao.1 et 2, de pf., de pl.q.pf. et de fut. ant., qqf. rapportées à la conj. de δαμάζω, paraissent se rattacher plus directement à celle de δάμνημι, dont la syll. de liaison -νη-, -νᾰ-, est propre au prés. et à l’impf., et dont le radical δᾰμ- est représenté aux autres temps par son équival. δμη- (cf. ἔ-τᾰμ-ον = τέ-τμη-κα ; μνά-ομαι = μέ-μνη-μαι, etc.), tandis que δαμάζω produit régulièrement les formes d’ao. ἐδαμάσθην, de pf. δεδάμασμαι, de pl.q.pf. δεδάμαστο.

Étym. R. indo-europ. *demh₂-, dompter ; cf. lat. dŏmāre ; v. δαμάζω et δαμάω.

'

(v. also δαμνάω), = δαμάζω, τὴν μὲν… δάμνημ’ ἐπέεσσι Il. 5.893; δάμνησι στίχας ἀνδρῶν ib. 746, etc. ; ἄνδρ’ ἀγαθὸν πενίη δάμνησι Thgn. 173; πενία… δ. λαόν Alc. 92; — Med., ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας δαμνᾷ ἀθανάτους Il. 14.199; ἀλλά με χεῖμα δάμναται Od. 14.488; Ἔρος δ. νόον Hes. Th. 122, cf. Archil. 85, A. Pr. 165, Q.S. 11.25; — Pass., πυκνὰ καρήαθ’ ὑφ’ Ἕκτορι δάμνατο Il. 11.309; μηδ’ οὕτω Τρώεσσιν ἔα δάμνασθαι Ἀχαιούς 8.244; Ἀχαιοὺς Τρωσὶν δαμναμένους 13.16; δάμναμαι A. Supp. 904 (lyr.); imper. μηκέτι δάμναο θυμόν Maiist. 51; pf. part. δεδαμναμένα forced, seduced, Leg. Gort. 2.13.

Nebenform von δαμνάω, δαμάω, δαμάζω ; Homer : δάμνημι Il. 5.893 ; δάμνησι Il ad. 5.746, 8.390, 21.401, Od. 1.100 ; medium : δάμνᾳ, statt δάμνασαι, wie δύνᾳ δύνασαι und ἐπίστᾳ ἐπίστασαι, Il. 14.199. Bekker δαμνᾷ, medium von δαμνάω, Aristarch wahrscheinlich δάμνᾳ, s. Scholl.; δάμναται Od. 14.488 ; passivum : δάμνατο Il. 11.309 ; δάμνασθαι Il. 8.244, 15.376 ; δαμναμένους Il. 13.16, 353. – Aesch. Suppl. 882 ; h.Ven. 17 ; Hes. Th. 122 ; Aesch. Prom. 164 ; Bacchyl. bei Plut. Num. 20.