ου (ὁ) :
      1 pièce de bois à laquelle est ajusté le coutre de la charrue, HÉS. O. 425, 434 ;
      2 champ, terre, rar. au sg. SOPH. fr. 643 ; EUR. Her. 839 ; d’ord. au pl. ESCHL. Pr. 369, 708 ; fr. 198 ; SOPH. O.C. 58 ; fig. en parl. du sein fécond d’une femme, SOPH. Ant. 569.

ου, ὁ, the curved piece of wood in a plough, to which the share was fitted, the tree, Hes. Op. 427, 436.
II.
a measure of land, rarely in sg., E. Heracl. 839, v.l. in S. Fr. 601; field, PTeb. 105.15 (ii BC); γ. ἄνυδρος POxy. 918ii 10 (ii AD); more freq. in pl., lands, Σικελίας λευροὺς γύας A. Pr. 371; ἀνηρότους γύας ib. 708; αὐτόσποροι γ. Id. Fr. 196.5; οἱ πλησίοι γ. S. OC 58, cf. Tab.Heracl. 2.13.
2. metaph of a wife, ἀρώσιμοι γ. S. Ant. 569.
3. = ἀστραγάλων, σύνθεσις, Hsch.
4. γύαι· ὁδοί, Hsch. (Fem. (cf. γύη· μέτρον πλέθρου, Hsch.), E. Hel. 89, Ba. 13 codd. ; but τούς, τούσδε Elmsl.)

ὁ,
1) Krummholz am Pflug, woran unten der Scharbaum mit der Pflugschar befestigt ist, Hes. O. 425.
2) ein Landmaß, Schol. Il. 9.579, Od. 7.113 ; Tragg. = Ackerland, bei ihnen die gew. Form für γύα, obwohl an manchen Stellen die Schreibart schwankt, an andern das genus sich nicht erkennen läßt, τῆς καλλικάρπου Σικελίας λευρὰς γύας (andere λευρούς) Aesch. Prom. 369 ; στεῖχ' ἀνηρότους γύας 710 ; οἱ δὲ πλησίοι γύαι Soph. O.C. 58 ; übertr. = Mutterschoß, Ant. 569 ἀρώσιμοι γὰρ εἰσι χἀκέρων γύαι.
3) Die Säule der Halswirbel, VLL.