ητος (ὁ) :
      1 litt. qui gémit, qui se lamente ; particul. sorcier ou magicien qui prononce des incantations lugubres, HDT. 2, 33 ; 4, 105, etc. ; joint à ἐπῳδός, EUR. Bacch. 234 ; Hipp. 1038 ;
      2 p. suite, charlatan, imposteur, en gén., joint à φαρμακεύς et à σοφιστής, PLAT. Conv. 203 d ; à σοφιστής, DÉM. 318, 1 ; à μάγος, ESCHN. 73, 13 ; aux adj. ἄπιστος, πονηρός, DÉM. 374, 20 ; etc.

Étym. γοάω.

ητος, ὁ, sorcerer, wizard, Phoronis 2, Hdt. 2.33, 4.105, Pl. R. 380d, Phld. Ir. p. 29 W. ; γ. ἐπῳδὸς Λυδίας ἀπὸ χθονός E. Ba. 234, cf. Hipp. 1038; prob. f.l. for βοῇσι Hdt. 7.191.
juggler, cheat, δεινὸς γ. καὶ φαρμακεὺς καὶ σοφιστής Pl. Smp. 203d; δεινὸν καὶ γ. καὶ σοφιστὴν… ὀνομάζων D. 18.276; ἄπιστος γ. πονηρός Id. 19.109; μάγος καὶ γ. Aeschin. 3.137; Comp. γοητότερος Ach.Tat. 6.7 (s.v.l.). (Cf. Lith. žavēti ΄incantare΄.)

ητος, ὁ (γοάω),
1) ein Weinender, Wehklagender, Aesch. Ch. 809.
2) nach Eust. ὁ μετὰ γόου ἐπᾴδων, Zauberer, die ihre Zaubersprüche mit dumpfem, heulendem Ton vortrugen, ursprünglich in gutem Sinne, aber gew. in üblem ; καὶ ἐπῳδός Eur. Hipp. 1038 ; vgl. Bacch. 234 ; ebenso Her. 4.105 ; auch 7.191 ist γόησι καταείδοντες τῷ ἀνέμῳ richtige Lesart für γόῃσι ; nach B.A. 31 ἀττικώτερον τοῦ μάγος : allgemein, Gaukler, Betrüger, VLL πλανός, ἀπατεών ; nach Möris attisch für das hellenistische κόλαξ ; Plat. vrbdt Conv. 203d γ. καὶ φαρμακεύς (Dem. 18.276, vgl. 29.32) καὶ σοφιστής ; vgl. Soph. 235a ; καὶ μιαρός Din. 1.92, 95. Vgl. über das Wort u. die abgeleiteten Sturz Empedocl. I p. 36 ff.

γόης, -ητος, ὁ (γοάω, to wail),
__1. a wailer.
__2. a wizard.
__3. an impostor (cf. γοητεία, trickery, 2Ma.12:24): 2Ti.3:13.
† (AS)