gén. γραός (ἡ) [ᾱ]
   I vieille femme, OD. 1, 191, etc. ; γρ. παλαιή, OD. 19, 346 ; γρ. παλαιγενής, IL. 3, 386 (seul ex. du mot dans l’IL.) ; OD. 22, 395, m. sign. ; de même, γρ. γυνή, EUR. Tr. 490 ; AR. Th. 345 ; DÉM. 432, 12, m. sign. ; comiq. ὁ γρ. AR. Th. 1214, vieil homme ;
   II p. anal. :
      1 peau ridée qui se forme sur le laitage et sur certains liquides, AR. Pl. 1206 ; ARSTT. G.A. 2, 6, 26 ; ATH. 585 c ;
      2 sorte d’écrevisse de mer, ARTÉM. 2, 14.

➳ Sg. nom. γραῦς, EUR. AR. ll. cc. ; etc. ; gén. γραός, MACH. (ATH. 246 b) ; dat. inus. ; acc. γραῦν, DÉM. l. c. Plur. nom. γρᾶες (non γραῦς) AR. fr. 128 ; LUC. Philops. 9 ; etc. ; gén. et dat. inus. ; acc. γραῦς, EUR. Andr. 612 ; Suppl. 9 et 266 ; Cycl. 306. Duel inus. — Décl. ion. et épq. : nom. γρηῦς, OD. 19, 346 ; 24, 389 ; ou γρῆϋς, OD. 2, 377. Voc. γρηῦ, OD. 19, 383 ; 22, 411 ; ou γρῆϋ, OD. 22, 395 et 481 ; gén. inus. ; dat. γρηΐ, OD. 18, 27 ; acc. γρῆϋν, NIC. Al. 90 ou γρηῦν, HPC. 684, 50 conj. ; plur. et duel inus. — Voc. barbare (dans la bouche du Scythe) γρᾶο, AR. Th. 1222 — Dor. γραῦϊς.

Étym. probabl. p. *γρα-ϳυ-, de indo-europ. ǵreh₂-iu-, vieille femme ; cf. γέρων, γέρας, γῆρας.

gen. γραός, ἡ ; Ion. γρηῦς, γρηός, voc. γρηῦ ; poet. also γρηΰς, voc. γρηΰ ; barbarous voc. γρᾶο in Ar. Th. 1222; nom. pl. γρᾶες Ar. Fr. 350, Timocl. 25; acc. γραῦς E. Andr. 612, etc. : — old woman, Hom., esp. in Od., 1.191, al., A. Eu. 38, etc. ; γ. παλαιή Od. 19.346; prov., γραῶν ὕθλος old wives’ fables, Pl. Tht. 176b; with Subst., γ. γυνή E. Tr. 490, Ar. Th. 345, D. 19.283; Com., ὁ γραῦς of an old man, Ar. Th. 1214 cod. R.
scum of boiled milk, Id. Pl. 1206, Arist. GA 743b7.
sea-crab, Arist. HA 601a18 (as v.l.), Artem. 2.14. kind of locust, γ. σέριφος Zen. 2.94.

γρᾱός, ἡ, ion. γρηῦς, γρηός, poet. auch γρηΰς, voc. γρηΰ, γρᾶο sagt der Skythe Ar. Th. 1222 ; Hom. nominat. γρηΰς Od. 7.8, γρηῦς Od. 19.346, genit. γρηός Od. 1.438, v.l. γραίης, dat. γρηΐ Od. 1.191, vocat. γρηΰ Od. 22.481, γρηῦ Od. 22.411 ; doch wohl jedenfalls verwandt mit γέρων, γεραιός, γραῖα.
1) Greisin, alte Frau, alte Jungfer, altes Weib ; von Hom. an überall ; γρ. παλαιή Od. 19.346, γρηὶ παλαιγενέϊ Il. 3.386, γρηϋ παλαιγενές Od. 22.395 ; γυνὴ Σικελὴ γρηΰς Od. 24.211 ; δούλη γυνὴ γραῦς Eur. Troad. 490 ; γραῦς γυνή Ar. Th. 345 ; Dem. 19.283 ; Sp. auch γραῦς ἵππος ; – komisch ὁ γραῦς ein alter Mann als ein altes Weib verkleidet, Ar. Th. 1214.
2) die runzelige Haut, welche sich über Milch, Brei u. dgl. bildet, auch Schaum auf kochendem Wasser ; Ar. Plut. 1206 ; Arist. gen. anim. 2.6 ; Ath. XIII.585c.
3) eine Art Seekrebs, Artemid. 2.14.