ας (ἡ) :
      1 magie, sorcellerie, PLAT. Conv. 202 e, etc. ; HDN 4, 12 ;
      2 p. ext. fascination, PLUT. M. 961 d ; d’où, en mauv. part, charlatanisme, imposture, DS. 1, 76 ; joint à ἀπάτη, POL. 4, 20, 5 ; à ἀπάτη καὶ ψευδολογία, LUC. Nigr. 15 ; etc.

Étym. γοητεύω.

ἡ, witchcraft, jugglery, γ. καὶ μαγεία Gorg. Hel. 10, cf. Pl. Smp. 203a; metaph, οὐδὲν ὑγιές, ἀλλὰ γ. τις Id. R. 584a, Andronic. Rhod. p. 573 M., etc. ; ἀπάτη καὶ γ. Plb. 4.20.5, cf. Luc. Nigr. 15; γ. τῆς ὑποκρίσεως D.S. 1.76; ἡδονῆς δι’ ὀμμάτων Plu. 2.961d; in a milder sense, ΄finesse΄, Cic. Att. 9.13.4; ἡ τῆς φύσεως γ. the magic of Nature, Plot. 4.4.44.

ἡ, Zauberei, Gaukelei, Betrügerei ; Plat. Symp. 202e ἐπῳδὰς καὶ μαντείαν πᾶσαν καὶ γ., vgl. Legg. XI.932 ; καὶ μαγεῖαι Plut. Superst. 12 ; vom Redner Din. 1.66. Nach VLL ἐπὶ τῷ ἀνάγειν νεκρὸν δι' ἐπικλήσεως, ὅθεν εἴρηται ἀπὸ τῶν γόων καὶ τῶν θρήνων τῶν περὶ τοὺς τάφους γενομένων, letztes schwerlich richtig, vgl. μαγεία u. φαρμακεία. Auch Sp., meist in bösem Sinne ; καὶ ἀπάτη Pol. 4.20.5 ; vgl. 15.17.2 ; = ἀπάτη καὶ ψευδολογία Luc. Nigr. 15 ; ἡ τῆς φύσεως γ., wo der Mensch nicht mit klarem Bewußtsein handelt, Plotin. in Villoison Anecd. II p. 236 ; in gutem Sinne, Zauberer, nach Plut. Sol. anim. 3 p. 143 ἡδονῆς τῷ μὲν δι' ὤτων ὄνομα κήλησίς ἐστι, τῷ δὲ δι' ὀμμάτων γοητεία.