εως (ἡ) :
   I act. action de connaître, d’où :
      1 connaissance, notion, PLAT. Rsp. 478 c ; Soph. 267 c, etc. ; ARSTT. etc. ; γνῶσιν ἔχειν, PLAT. Theæt. 193 d, avoir la connaissance de ; abs. science, prudence, sagesse ; NT. 1Cor. 8, 7, 10 ; Eph. 3, 19, etc. ;
      2 action de reconnaître, THC. 7, 44 ;
      3 action de connaître de, d’où enquête ou instruction judiciaire, DÉM. 302, 28 ; 544, 2, etc. ; LYCURG. 168, 1 ; etc. ; p. suite, décision, décret, LUC. M. cond. 12 ;
      4 connaissance (de qqn), relations d’amitié, ESCHN. 8, 4 ; d’où relations intimes, CLÉM. 470 ;
   II pass. le fait d’être connu, PLAT. Theæt. 206 b ; d’où notoriété, réputation, LUC. Her. 3 ; HDN 7, 5, 12.

Étym. γιγνώσκω.

εως, ἡ, seeking to know, inquiry, investigation, esp. judicial, τὰς τῶν δικαστηρίων γ. D. 18.224; τὴν κατὰ τοῦ διαιτητοῦ γ. Id. 21.92, cf. 7.9, Lycurg. 141; γ. περὶ τῆς δίκης PHib. 1.92.13 (iii BC).
result of investigation, decision, PPetr. 3 p. 118 (iii BC).
knowing, knowledge, Heraclit. 56; opp. ἀγνωσίη, Hp. Vict. 1.23 (dub.); opp. ἄγνοια, Pl. R. 478c; ἡ αἴσθησις γ. τις Arist. GA 731a33; pl., Θεὸς γνώσεων κύριος LXX 1 Ki. 2.3.
higher, esoteric knowledge, 1 Ep. Cor. 8.7, 10, Ep. Eph. 3.19, etc. ; χαρισάμενος ἡμῖν νοῦν, λόγον, γνῶσιν PMagPar. 2.290.
acquaintance with a person, πρός τινα Test. ap. Aeschin. 1.50; τῶν Σεβαστῶν IPE 1.47.6 (Olbia).
recognizing, Th. 7.44.
means of knowing, [αἱ αἰσθήσεις] κυριώταται τῶν καθ’ ἕκαστα γ. Arist. Metaph. 981b11.
being known, γνῶσιν ἔχει τι, = γνωστόν ἐστι, Pl. Tht. 206b.
fame, credit, Hdn. 7.5.5, Luc. Herod. 3.
means of knowing; hence, statement in writing, PLond. 5.1708, etc. (vi AD). = γνῶμα, Hsch. s. h. v.

ἡ,
1) das Erkennen, Thuc. 7.44 ; Einsicht, Kenntnis, Plat. Soph. 267b ; γνῶσιν ἔχειν Theaet. 193d u. öfter ; auch Folgde ; höhere Einsicht, Weisheit, K.S. Aber γνῶσιν ἔχει τι, es wird erkannt, Plat. Theaet. 206b.
2) das richterliche Erkenntnis, Dem. 7.9 u. öfter ; vgl. Poll. 2.129 ; bes. vom Schiedsrichter : Dekret, Luc. merc.cond. 12.
3) das Bekanntsein, Bekanntschaft ; κατὰ τὴν γνῶσίν μοι τὴν πρὸς αὐτόν Aesch. 1.50, 68 (in Zeugenaussagen); Ruf, Ruhm, Luc. Herod. 3 ; Hdn. 7.5.12.

γνῶσις, -εως, ἡ
(< γιγνώσκω), [in LXX chiefly for דַּעַת ;]
__1. a seeking to know, inquiry, investigation.
__2. knowledge, in NT, specially of the kn. of spiritual truth: absol., Luk.11:52, Rom.2:20 15:14, 1Co.1:5 (Lft., Notes, 147) 8:1, 7, 10, 11, 13:2, 8 14:6, 2Co.6:6 8:7 11:6, Eph.3:19, Col.2:3, 1Pe.3:7, 2Pe.1:5, 6; with genitive obj., σωτηρίας, Luk.1:77; τ. δόξης τ. θεοῦ, 2Co.4:6; τ. θεοῦ, 2Co.2:14 10:5; Χριστοῦ Ἰησοῦ, Php.3:8 (see Deiss., LAE, 383.8), 2Pe.3:18; with genitive subjc., θεοῦ, Rom.11:33; λόγος γνώσεως, 1Co.12:8; ψευδωνύμου γνώσεως, 1Ti.6:20.
† SYN.: σοφία, φρόνησις (cf. ἐπί-γνωσις and see Lft. on Col.2:3; Cremer, 156). (AS)