(f. γνάμψω, ao. ἔγναμψα ; pf. inus. ; pass. ao. ἐγνάμφθην) :
      1 courber, fléchir ; γόνυ, IL. 23, 731, faire plier le genou (de l’adversaire) ; fig. τινά, ESCHL. Pr. 995 (fut. 3 sg. γνάμψει, corr. p. γνάψει) ; νόον, OPP. H. 5, 574, fléchir la volonté, la résolution de qqn ;
      2 suivre les sinuosités (d’un fleuve), A.RH. 2, 349, 944, 965, etc.

➳ Ao. poét. 3 sg. γνάμψεν, A.RH. 2, 965 ; 3, 1350.

Étym. Cf. γνάπτω.

(in codd. freq. κνάμπτω), fut. -ψω A. Pr. 995, Paean Oxy. 660.8, Lyc. 1247; aor. ἔγναμψα, Ep. γνάμψα A.R. 2.965; — poet. form of κάμπτω used by Hom. only in compds. in tmesi, ἐν δὲ γόνυ γνάμψεν Il. 23.731; γ. τινά bend his will, A. l.c. ; νόον Orph. L. 195; in literal sense, δόρυ γ. Lyc. l.c. ; ἄκρην round a headland, A.R. l.c., al. ; — Pass., Nic. Th. 423, Plu. Arat. 13.

krümmen, biegen ; ἐν δὲ γόνυ γνάμψεν Il. 23.731, vgl. Scholl. Herodian.; 24.274 v.l. ὑπὸ γλωχῖνα δ' ἔγναμψαν, für ὑπὸ γλωχῖνα δ' ἔκαμψαν ; δόρυ Ap.Rh. 3.1248 ; ποταμόν 2.349 ; a. sp.D.; übertr., ἐμὲ, ὥστε φράσαι, zu sagen bewegen, Aesch. Prom. 997 ; νόον, den Sinn beugen, Opp. H. 5.574 (vgl. κάμπτω).