ου (ἡ) [ᾰ]
   I mâchoire, en parl. de l’homme, PD. P. 4, 225 ; HDT. 2, 68 ; 9, 83 ; EUR. fr. 284, 5 ; AR. Vesp. 370 ; au plur. PLAT. Phædr. 254 e ; ARSTT. P.A. 3, 2, 20, etc. ; en parl. du cheval, HOM. Ep. 14, 13 ; XÉN. Eq. 6, 8 ;
   II p. anal. :
      1 tranchant (d’un coin), ESCHL. Pr. 64 ;
      2 morsure (du feu), ESCHL. Pr. 368 ; (d’un mal), ESCHL. Ch. 280 ;
   III p. ext. :
      1 joue, au plur. DÉM. 19, 314, Bait.-Sauppe ; etc. ;
      2 bouche, d’où fig. passage, détroit, ESCHL. Pr. 726.

Étym. pré-grec.

ἡ, jaw, Prose form of γναθμός, also freq. in Poets, γ. ἱππείη Hom. Epigr. 14.13; ἡ ἄνω, ἡ κάτω γ., Hp. Art. 30, cf. Hdt. 2.68; καὶ γ. καὶ τὸ ἄνω τῆς γ. (where γνάθος, = lower jaw) Id. 9.83; ἔπαγε γνάθον take your teeth to it! Ar. V. 370; γνάθου δοῦλος a greedy fellow, E. Fr. 282.5; also ὄνου γ. Eup. 434; freq. in pl., Pl. Phdr. 254e, Arist. PA 664a11.
cheek, in pl., Hp. VM 19, Gal. 2.424, etc. ; τὰς γ. φυσῶν D. 19.314, cf. Ruf. Onom. 47, Gal. 18(1).423. metaph, ποταμοὶ πυρὸς δάπτοντες ἀγρίαις γνάθοις A. Pr. 370, cf. Ch. 280; also τραχεῖα πόντου Σαλμυδησσία γ., of jagged rocks, Id. Pr. 726.
point of a wedge, ib. 64.

ἡ,
1) Kinnbacken, von Menschen u. Tieren, Pind. P. 4.225 u. Folgde ; ἡ ἄνω καὶ ἡ κάτω, Hippocr. u. öfter ; Luc. Tim. 22 ; ἔπαγε τὴν γνάθον, Aufforderung an Einen, der einbeißen will, Ar. Vesp. 370 ; ἱππείη Hom. ep. 14.13 ; vom Gebiß der Pferde χαλινὸν ἐμβαλεῖν γνάθοις Eur. Alc. 492 ; Xen. Eq. 6.8 ; τὰς γνάθους φυσῶν, Backen, Dem. 19.314. Uebertr., Schlund, Engpaß, πόντου Aesch. Prom. 728.
2) (vgl. γένυς) Schärfe, Schneide ; σφηνός Aesch. Prom. 64 ; πυρός Ch. 322 ; vgl. Prom. 368 ; Ch. 278 von Krankheiten.

1. the jaw , properly the lower jaw , ἡ κάτω γν. (Herdotus Historicus); ἔπαγε γνάθον take your teeth to it! (Aristophanes Comicus); oft. in plural, (Plato Philosophus), etc.
2. metaphorically of fire, (Aeschulus Tragicus)
3. metaphorically also, like Lat. fauces, of a narrow strait , (Aeschulus Tragicus)
4. the point or edge , as of a wedge, (Aeschulus Tragicus) (ML)