ίδος (ἡ) [ῠῐδ]
   I pass. entaille, d’où :
      1 encoche d’une flèche, EN. TACT. ; pl. γλυφίδες, IL. 4, 122 ; OD. 21, 419 ; HDT. 8, 128, les deux ou les quatre encoches taillées aux abords de l’extrémité supérieure de la flèche pour la tirer en l’ajustant sur la corde ; d’où la flèche elle-même, EUR. Or. 274 ;
      2 triglyphe, t. de l’architecture dorienne, A.RH. 2, 218 ;
   II act. instrument pour tailler :
      1 ciseau, JOS. B.J. 5, 5, 2 ;
      2 canif, ANTH. 6, 62, 64 ; cf. γλύφανος.

Étym. γλύφω.

ίδος, ἡ, in early writers always pl. γλυφίδες (but sg., opp. ἀκίς, of the constellation Sagitta, Hipparch. 2.5.12), notched end of the arrow, ἕλκε δ’ ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα Il. 4.122; ἕλκεν νευρὴν γλυφίδας τε Od. 21.419; γλυφίδες μέσσῃ ἐγκάτθετο νευρῇ A.R. 3.282; but perh. of notches or grooves for the fingers, παρὰ τὰς γλυφίδας περιειλίξαντες καὶ πτερώδαντες τὸ βυβλίον Hdt. 8.128, cf. Aen.Tact. 31.26; τόξων πτερωταὶ γλυφίδες, poet. for the arrow itself, E. Or. 274, cf. AP 5.57 (Arch., sg.); also in pl., notches in the arrow-head, Paul.Aeg. 6.88.
pen-knife, AP 6.62 (Phil.), 64 (Paul. Sil., pl.).
chisel, J. BJ 5.55.2. in Architecture, capitals of columns, θριγκὸς… λαΐνεος χαλκέῃσιν ἐπὶ γλυφίδεσσιν ἀρήρει A.R. 3.218, cf. Sch. ad loc., EM 235.13. in pl., = θαλάμαι, Hsch.

ίδος, ἡ,
1) die Kerbe, der Einschnitt unten am Pfeil, womit er auf der Sehne aufliegt ; Hom. zweimal, γλυφίδας, plural. Homerisch anstatt des singul., Il. 4.122, Od. 21.419 ; – Her. 8.122 ; sp.D.; Themist.; der Pfeil selbst, Eur. Or. 274 ; Archi. 1 (V.58).
2) = γλύφανον, καλάμων, Federmesser, Phil.Th. 17 u. Paul.Sil. 50 (VI.62, 64). – Bei Ap.Rh. 2.218, der Triglyph an der dor. Säule.