ά, όν [ῠ] de saveur douce, doux, en parl. de figues, OD. 7, 116 ; de miel, OD. 20, 69 ; etc. ; d’une fleur, ANTH. 12, 4 ; fig. en parl. de la lumière, OD. 17, 41 ; du sommeil, IL. 10, 4 ; du retour dans la patrie, OD. 22, 323 ; PD. P. 4, 32 ; d’un chant, IL. 13, 637 ; des eaux fécondantes du Nil, ANTH. 9, 386, etc.

• Cp. γλυκερώτερος, OD. 9, 28 ; THÉM. Or. 21, 262 c.

Étym. γλυκύς.

ά, όν, = γλυκύς, Od. 14.194, 17.41, Pi. P. 4.32, E. Med. 1099 (anap.), Arist. PA 677a23; opp. ὠφέλιμος, CratesTheb 10.5; Comp. -ώτερος Od. 9.28, Them. Or. 21.262c.

= γλυκύς, Hom. oft, μέλι Od. 20.69, γάλα 4.88, μέθυ 14.194, ὕδωρ 12.306, συκέαι 7.116, σῖτος Il. 11.89, ὕπνος Od. 4.295, μολπή Il. 13.637, νόστος Od. 22.323 ; ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σ' ἔτ' ἔγωγε ὄψεσθαι ἐφάμην Od. 16.23, 17.41 ; Komparat. Od. 9.28 οὔ τοι ἔγωγε ἧς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσθαι ; – νόστος, εὐναί, Pind. P. 4.32, 9.12 ; Archil. 55 ; Ar. Lys. 971 u. sp.D.; βίοτος Anacr. 60.4 ; ἄνθος Strab. 4 (XII.4); βυθοί Νείλου, fruchtbar, Ep.adesp. 63 (IX.386); vgl. Tull. Gem. 7 (IX.707); Themist.

sweet (MT)