ης, ες :
      1 semblable à de la terre, terreux, PLAT. Phæd. 81 c ;
      2 tout en terre, terreux, en parl. d’un sol gras, joint à ἄλιθος, XÉN. An. 6, 4, 5, etc. ; τὸ γ. ARSTT. G.A. 3, 2, 17, etc. nature terreuse.

• Cp. γεωδέστερος, ARSTT. G.A. 3, 1, 31, etc. ; • Sup. γεωδέστατος, TH. H.P. 5, 9, 1.

Étym. γῆ, -ωδης.

ες, earth-like, earthy, Pl. Phd. 81c, Hierocl. in CA Praef. p. 417 M. ; γ. καὶ ἄλιθον with deep soil, X. An. 6.4.5, al. ; τὸ γ. Arist. GA 753a25, 782b22; τὸ γεωδέστερον ib. 751b3; γ. φῦλον Aristid. Or. 43 (1).14; ἄνθρακες γεωδέστατοι Thphr. HP 5.9.1. epith. of certain ζῴδια, Vett.Val. 10.11.

ες, erdartig, = γεοειδής, Plat. Phaed. 81c u. öfter Sp., s. γαιώδης.