γε·ωργός, ός, όν :
   I adj. qui travaille la terre, en parl. d’un bœuf, AR. Ach. 1036 ; γ. ὄχλος, DH. 10, 54, la foule des paysans ;
   II subst. cultivateur :
      1 propr. cultivateur, laboureur, en gén. : γ. γῆς, SPT. Gen. 9, 20, celui qui cultive le sol, cultivateur ; abs. HDT. 4, 18 ; AR. Pax 296 ; PLAT. Phædr. 276 b ; particul. propriétaire rural, fermier, ARSTT. Pol. 4, 12, 3 ;
      2 p. ext. vigneron, EL. N.A. 7, 28 ; ou jardinier, PHILSTR. 78.

Étym. γῆ, ἔργον.

όν, (< γῆ, ἔργον) tilling the ground, βοίδιον Ar. Ach. 1036; fertilizing, Νεῖλος Lib. Or. 13.39; — as Subst., γεωργός, ὁ, husbandman, Hdt. 4.18, Ar. Pax 296, Pl. Phdr. 276b, etc. ; οἱ γ., opp. οἱ μισθαρνοῦντες, Arist. Pol. 1296b28; but γ., opp. ὁ δεσπότης τοῦ χωρίου, IG2². 1100; so of vine-dressers, gardeners, etc., Pl. Tht. 178d, Ael. NA 7.28; γ. ὄχλος the peasantry, D.H. 10.53; γ. βίος prob. in Ar. Pax 589; δένδρων ὧν γ. αἵδε αἱ χεῖρες Philostr. VA 2.26.

das Land bestellend, βοΐδιον, Ackerstierchen, Ar. Ach. 1036 ; ὄχλος Dion.Hal. 10.54 ; gew. ὁ γ., der Ackerbauer, Landmann, Her. 4.18 ; Ar. Plut. 903 ; Plat. u. Folgde ; Winzer, Ael. H.A. 7.28 ; Aristaen. 1.3.

γεωργός, -οῦ, ὁ
(< γῆ, ἔργω = ἔρδω, to do), [in LXX for אִכָּר, etc. ;]
__1. a husbandman: 2Ti.2:6, Jas.5:7.
__2. a vine-dresser (cf. ἀμπελουργός, Luk.13:7): Mat.21:33-35, 38, 40, 41, Mrk.12:1, 2 7, 9, Luk.20:9, 10 14, 16, Jhn.15:1.
† (AS)