ή, όν :
      1 qui concerne l’arpentage ou la géométrie, PLAT. Rsp. 546 c ; ARSTT. Nic. 5, 7 ; etc. ; ἡ γεωμετρική (s.-e. τέχνη) PLAT. Gorg. 450 d ; NICOM. COM. (ATH. 291 b) la géométrie ; τὰ γεωμετρικά, ARSTT. Pol. 3, 11, 12, les matières qui sont du domaine de la géométrie ;
      2 ὁ γ. versé dans la géométrie, habile géomètre, PLAT. Rsp. 511 d ; PLUT. Marc. 17 ; M. 579 b.

Étym. γεωμέτρης.

ή, όν, of or for geometry, geometrical, ἀριθμός Pl. R. 546c, etc. ; ἰσότης Id. Grg. 508a; ἀναλογία Arist. EN 1131b13; μεσότης Theo Sm. p. 106 H., etc. (cf. γαμετρικός); ἁρμονία Nicom. Ar. 2.26; θεωρήματα Plu. 2.720a (Sup.); γεωμετρική (sc. τέχνη), geometry, Pl. Grg. 450d, Nicom.Com. 1.18; τὰ γεωμετρικά title of work on geometry, Democr. 11n, cf. Arist. APo. 79a9. Adv. -κῶς by a rigidly deductive proof, Procl. in Prm. p. 897 S., Id. in Ti. 1.345 D. ; γ.
refellere, prove wrong to demonstration, Cic. Att. 12.5.3.
skilled in geometry, Pl. R. 511d, Plu. 2.579b, Arist. Pol. 1282a9; γ. Βριάρεως, of Archimedes, Plu. Marc. 17; Comp. -ώτερος Ph. 1.621. Adv. -κῶς Arist. Top. 161a35, Str. 2.1.41, Plu. 2.643c.

ή, όν, zum Land-, Feldmessen gehörig ; ἡ γ., sc. τέχνη, Geometrie, Feldmeßkunst, Plat. Gorg. 450d u. öfter ; ὁ γ., der in der Geometrie erfahren ist, Theaet. 145a u. öfter ; auch Sp., wie Plut. Marcell. 17 ; γεωμετρικώτατον θεώρημα Symp. 8.2.4.
• Adv., auf geometrische Art, Cic. Att. 12.5.

1. of or for geometry, geometrical , (Plato Philosophus): γεωμετρικὴ (i.e. τέχνη), geometry , (Plato Philosophus)
2. skilled in geometry, a geometrician , (Plato Philosophus) (ML)