ή, όν :
      1 d’une nature généreuse, noble, généreux, PLAT. Theæt. 144 d ; Phædr. 279 a ;
      2 fort, AR. Eq. 457 ;
      3 p. ext. en parl. de choses : excellent, en parl. d’un vase, ANTIPH. (ATH. 485 b) ; d’un repas, ALCIPHR. 3, 5.

• Cp. -ώτερος, PLAT. Phædr. l. c. ; • Sup. -ώτατος, AR. l. c.

Étym. γέννα.

ή, όν, = γενναῖος, noble, Ar. Eq. 457 (Sup.), Pl. Phdr. 279a (Comp.); γ. καὶ κοσμία γύναι Men. Georg. 42; of things, λεπαστή Antiph. 45; δεῖπνον Alciphr. 3.5. Adv. -ῶς Ar. Lys. 1070, Antiph. 192, Luc. Somn. 7, Max.Tyr. 31.1; vigorously, drastically, of the action of medicines, Gal. 11.864, al.

= γενναῖος, bes. übertr., edel, Plat. Theaet. 144d ; ἦθος γεννικώτερον Phaedr. 279a ; trefflich, ὦ γεννικώτατον κρέας Ar. Eq. 457 ; εὐωχίαι Eub. Ath. VIII.347d.