άδος (ἡ) :
   I subst. :
      1 barbe, OD. 16, 176 (au plur.) ; ESCHL. Pers. 316 ; EUR. Suppl. 277, Hec. 344 ;
      2 joue, EUR. Med. 709, I.T. 1366 ;
      3 menton, EUR. Ph. 1390 ; en parl. d’un cheval, Q. SM. 4, 548 ;
   II adj. f. qui sert à bander le menton, GAL. 12, 476 f, 480 a, etc.

Étym. γένειον.

άδος, ἡ, beard, κυάνεαι… γενειάδες ἀμφὶ γένειον (pl. for sg.) Od. 16.176; δάσκιον γενειάδα A. Pers. 316, cf. S. Tr. 13, Theoc. 2.78; πρός <σε> γενειάδος… ἄντομαι E. Supp. 277. pl., cheeks, E. Ion 1460, Ph. 1381, IT 1366; of horses, χαλινὰ γενειάσιν ἀφρίζοντες δάπτον Q.S. 4.548.
bandage for the chin, Heliod. ap. Orib. 48.20.9, Gal. 18(1).786.

άδος, ἡ,
1) Bart, Hom. einmal, Od. 16.176 κυάνεαι δ' ἐγένοντο γενειάδες ἀμφὶ γένειον, v.l. ἐθειράδες, Aristarch las γενειάδες, Scholl. Theocrit. 1.34 ἔθειρα γὰρ ἡ τῆς κεφαλῆς θρίξ. ὅθεν Ἀριστοτέλης (leg. Ἀρίσταρχος) ἐν Ὁμήρῳ ἔγραψεν »κυάνεαι δ' ἐγένοντο γενειάδες ἀμφὶ γένειον«, οὐκ » ἐθειράδες«. Vgl. Lehrs Aristarch. p. 121. – Aesch. Pers. 308 ; Eur. Suppl. 290.
2) das Kinn, Aesch. frg. Glauc. 25 ; Eur. Phoen. 1390 ; von Pferden, Qu.Sm. 4.548. – Auch = Wange, Eur. Hec. 344, I.T. 1366 ; Orph. Arg. 881. – Als adj. fem., das Kinn betreffend, Galen.; Poll. 1.147.