ος, ον :
   I qui concerne la famille, protecteur de la famille, PLUT. M. 402 a ; PAUS. 2, 38, 4 ;
   II qui concerne la naissance, JOS. A.J. 12, 4, 7 ; subst. τὰ γενέσια :
      1 anniversaire de la naissance, ALCIPHR. 3, 18 et 55 ; NT. Matth. 14, 6 ; Marc. 6, 21 ; DC. 47, 18, etc. ;
      2 p. ext. anniversaire, en gén. ; d’où anniversaire de la mort, HDT. 4, 26.

Étym. γένος.

ον, = γενέθλιος, θεός Plu. 2.402a; epith. of Posidon, Paus. 2.38.4. Γενέσιον, τό, shrine of Posidon Γ., Paus. l.c. γενέσια, τά, day kept in memory of the birthday of the dead, Hdt. 4.26, cf. Ammon. p. 36V., Phryn. 83; to be distinguished from γενέθλια birthday-feast, though used for it in Pl. Lg. 784d (s.v.l.) and later Gk., POxy. 736.56 (i BC/i AD), PFay. 114.20 (i/ii AD), etc., Alciphr. 3.18 and 55, Ev. Matt. 14.6, Ev. Marc. 6.21, D.C. 47.18; so ἡ γ. ἡμέρα, = ἡ γενέθλιος, CIG 2883c (Branchidae); ἡ γ. alone, OGI 583.14 (Cyprus); τῇ τοῦ Σεβαστοῦ ἐμμήνῳ γ. IGRom. 4.353b (Pergam., ii AD).

ον, = γενέθλιος,
1) den Ursprung betreffend, Ποσειδῶν Paus. 2.38.4 ; θεὸς γ. καὶ πατρῷος Plut. Pyth. or. 16.
2) die Geburt betreffend, τὰ γενέσια, Geburtstag, NT u. a.Sp.; vgl. Lobeck zu Phryn. p. 103 ; von den Atticisten getadelt. Bei Her. 4.26, die jährliche Feier des Todestages, u. nach VLL das öffentliche Totenfest in Athen, B.A. 86 u. 231.