ας (ἡ) ion. et poét. c. γῆ :
      1 terre (partie de l’univers), IL. 8, 479 ; p. opp. au ciel ou à la mer, IL. 8, 16 ; OD. 5, 46 ; HÉS. O. 101 ; PD. TRAG. ;
      2 terre, contrée, pays, IL. 1, 254, etc. ; OD. 5, 280 ; qqf. au plur. OD. 12, 404 ; THCR. Idyl. 18, 20 ; DP. 882 ;
      3 terre, p. opp. à eau, IL. 7, 99, etc.

➳ Nomin. homér. γαῖα, IL. 7, 99, etc. ; nomin. ion. postér. γαίη, ANTH. App. 153, 172. Gén. et dat. homér. γαίης, γαίῃ, IL. 8, 479, etc. Gén. pl. γαιάων, OD. 8, 284, etc. ou γαιέων, HH. Ap. 46.

Étym. pré-grec ; cf. γῆ.

ἡ, gen. γαίης Hom. (and Antiph., v. infr.), Trag. γαίας, dat. γαίᾳ A. Pers. 618, S. Aj. 659, E. Med. 736, etc., acc. γαῖαν ; nom. γαίη only in late Poets, IG 14.1935, etc. ; Dor. γαία ib. 803 (Naples); pl. γαῖαι Od. (v. infr.), LXX 4 Ki. 18.35, al. ; — poet. for γῆ, land, country, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν to one΄s dear fatherland, Il. 2.140, al. ; γαῖάν τε τεὴν δῆμόν τε Od. 8.555; pl., οὐδέ τις ἄλλη φαίνετο γαιάων 12.404, D.P. 882.
earth, χυτὴ γ.
earth thrown up to form a cairn, Il. 23.256; ὦ γ. κεραμί, of potters’ earth, Eub. 43, cf. Sannyr. 4; κύτος πλαστὸν ἐκ γαίης Antiph. 52.3; the forms γαιῶν, γαίαις, γαίας in codd. of LXX are written for γεῶν, etc.
earth, as an element, ὑμεῖς… ὕδωρ καὶ γ. γένοισθε Il. 7.99; ἐμοῦ θανόντος γ. μειχθήτω πυρί Trag.Adesp. 513; γαίης καὶ ὕδατος ἐκγενόμεσθα Xenoph. 33, cf. Emp. 17.18, 109.1, etc.
the earth, Theoc. 18.20; elsewh. Γαῖα, as pr. n., Earth, Hes. Th. 45, A. Eu. 2, etc. (The usu. form in Hom. ; used in Trag. metri gr. and by Com. in paratrag., v. supr.)

ἡ, ion. u. poet. = γῆ, welches zu vgl., Erde, Erdboden, entstanden aus Γαία, eigentlich = »die Erzeugerinn«, insofern die Erde Pflanzen usw. hervorbringt, Γαώ, γέγαα, γίγνομαι ; vgl. φυσίζοος αἶα Il. 3.243, γῆ φυσίζοος 21.63, ζείδωρον ἄρουραν Od. 3.3 ; Hom., Pind., Tragg. u. sp.D., die auch γαίη sagten, z.B. Ep.adesp. 727 (APP 153). S. Γαῖα. Sowohl im Ggstz von πόντος, die Erde, das Land, Od. 5.46, 9.69, als ein bestimmtes Land, γαίης Φαιήκων Od. 5.280 ; Ἀχαιΐδα γαῖαν Od. 21.107 ; Λήμνου γαῖαν Od. 8.301 ; bes. oft πατρὶς γαῖα, die vaterländische Erde, das Vaterland. Auch im plur., γαιάων Od. 8.284, 12.404, 14.302 ; vgl. Dion. P. 882.

1. a land, country , (Homer)
2. earth, soil , (Iliad by Homer)
3. Γαῖα, as proper noun, Gaia, Tellus, Earth , spouse of Uranus, mother of the Titans, (Hesiod) (ML)