γαμψ·ῶνυξ, υχος (ὁ, ἡ) [ῠχ] aux ongles crochus, en parl. d’animaux carnassiers, ARSTT. H.A. 3, 9, 6 ; d’ord. en parl. d’oiseaux de proie, aux serres recourbées, IL. 16, 428 ; OD. 16, 217 ; 22, 302 ; ESCHL. Pr. 488 ; p. anal. en parl. du Sphinx, SOPH. O.R. 1199 ; etc.

Étym. γαμψός, ὄνυξ.

υχος, ὁ, ἡ, (< ὄνυξ) with crooked talons, of birds of prey, αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες Il. 16.428, Od. 22.302; οἰωνοί A. Pr. 488; τὰν γ. παρθένον, of the Sphinx, S. OT 1199 (lyr.); γ. ἅρπη Nonn. D. 12.336, etc.

υχος, mit krummen Klauen, Hom. dreimal, αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, den vierten Fuß schließend, αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἀγκυλοχεῖλαι Il. 16.428, Od. 22.302, αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, οἷσί τε τέκνα ἀγρόται ἐξείλοντο Od. 16.217 ; – Hes. Sc. 405 ; οἰωνοί Aesch. Prom. 486 ; παρθένος, Sphinx, Soph. O.R. 1192 ; Arist. H.A. 6.6 ; ταρσός, des Adlers, Strat. 63 (XII.221).