ή, όν [ᾰ]
   I en parl. de choses :
      1 qui concerne le mariage : γ. νόμοι, PLAT. Leg. 721 a, lois sur le mariage ;
      2 qui se fait à l’occasion d’un mariage : γ. ὕμνος, HIPPOLOCH. (ATH. 130 a) chant nuptial ; συμπόσιον, ATH. 188 b, repas de noces ; τὰ γαμικά, THC. 2, 15 ; 6, 6, mariage, noces ;
   II en parl. de pers. passionné pour sa femme, soumis à sa femme, SIB. 7, 5.

Étym. γάμος.

ή, όν, of or for marriage, νόμοι Pl. Lg. 721a; γ. ὁμιλία connubial intercourse, Arist. Pol. 1334b32; γ. ὑμέναιος Pherecr. 12 D. ; γ. ὕμνος a bridal song, Hippoloch. ap. Ath. 4.130a, Porph. Marc. 2; συγγραφή POxy. 1473.25 (iii AD); τὰ γ.
bridal, wedding, Th. 2.15; questions of marriage-rights, Id. 6.6, cf. Arist. Pol. 1304a14. Adv. -κῶς ἑστιᾶν feast as at a wedding, Id. EN 1123a22. γαμικόν, τό, marriage-contract, POxy. 903.17 (iv AD). of persons, of marriageable age, Epigr.Gr. 288.7 (Cyprus); pr. n. in IG 14.496.

1) hochzeitlich, ὕμνος, συμπόσιον, Ath. IV.130a, V.188b.
2) die Ehe betreffend, νόμοι Plat. Legg. IV.721a ; τὰ γαμικά, Hochzeit, Ehe, Thuc. 2.15, 6.6 ; Arist. Pol. 5.4;
• Adv. γαμικῶς ἑστιᾶν, hochzeitlich bewirten, Eth. 4.2.