ος, ον [ᾰ]
      1 nuptial (couche, sacrifice, etc.), ESCHL. Suppl. 805 ; Ch. 487, etc. ; EUR. Med. 673 ; etc. ; subst. ὁ γ. (s.-e. πλακοῦς), PHILÉT. (ATH. 280 d) gâteau de noces ;
      2 qui préside aux mariages, ép. de certaines divinités, ATH. 185 b ; etc. ;
      3 γαμήλιον διάγραμμα, PLUT. M. 373 f, triangle à angle droit, dont les côtés sont représentés par 3, 4, 5.

Étym. γαμέω.

ον, of or for a wedding, bridal, nuptial, κοίτη Id. Supp. 805 (lyr.); τέλος Id. Eu. 835; χοαί Id. Ch. 487; λέκτρα Id. Fr. 242; εὐνή E. Med. 673; οὐχ ἧψαν φῶς τὸ γ. Epigr.Gr. 256.7 (Cyprus); ζυγὸν γ. IG 14.2125; of divinities, presiding over marriage, Ath. 5.185b, Poll. 1.24; Ἀφροδίτα E. Fr. 781.17 (lyr.). as Subst., γαμήλιος (sc. πλακοῦς), ὁ, bride cake, Philetaer. 13.5. γαμηλία (sc. θυσία), ἡ, wedding-feast, γαμηλίαν εἰσφέρειν τοῖς φράτερσι contribute the wedding feast for one΄s clansmen, D. 57.69; τοῖς φ. ὑπέρ τινος ib. 43, cf. Is. 3.79; abs., ib. 76.

ον, hochzeitlich, λέχος Men. bei Luc. amor. 2 ; λέκτρα p. bei Plut. Rom. 17 ; ἔργον Sol. 20 ; λουτρά Men. bei Schol. Ar. Lys. 378 ; ὑμέναιος Agath. 94 (VII.568); θυηλαί Lycophr. 323 ; ὁ, sc. πλακοῦς, der Hochzeitskuchen, bei Ath. VII.280d ; – γαμηλία, nach Didym. bei Harp. ἡ τοῖς φράτορσιν ἐπὶ γάμοις διδομένη, sc. θυσία, Hochzeitsschmaus, ἡ εἰς τοὺς φράτορας εἰσαγωγὴ τῶν γυναικῶν. So τὴν γαμηλίαν τοῖς φράτορσιν εἰσφέρειν, Dem. 57.43, 69 ; vgl. Isae. 8.18 ; περὶ τῆς τοῖς φράτορσι γαμηλίας 3.76 ; vgl. ibid. 79 ; den Schmaus den Mitgliedern seiner Phratrie bei seiner Verheiratung zur Einführung seiner Frau geben.