γαλα·θηνός, ή, όν [ᾰᾰ] qui tète encore, càd. tout jeune, tendre, délicat, en parl. d’animaux (faons, OD. 4, 336 ; agneaux, HDT. 1, 183 ; THCR. Idyl. 18, 41, etc.) ; en parl. d’enfants, CLÉARQ. (ATH. 396 c).

Étym. γάλα, θῆσθαι.

ή, όν, sucking, young, tender, νεβροί Od. 4.336, cf. Anacr. 51; τέκος Simon. 52; ἄρνες Theoc. 18.41, J. AJ 6.2.2; γαλαθηνά (sc. πρόβατα) Hdt. 1.183; (sc. χοιρία) opp. τέλεια, Pherecr. 44, cf. Hp. Aff. 43, SIG 1015.32 (Halic., written γαλαθεινός) ; ἀρνῶν καὶ χοίρων CratesCom. 1; ὗς Pherecr. 28, cf. Arist. HA 603b25; βρέφη Clearch. 17, cf. Theoc. 24.31. (γάλα, θῆσθαι.)

όν, noch Milch saugend, jung, zart (γάλα – *θάω, θῆσθαι, θήσατο); Hom. zweimal, ἔλαφος νεβροὺς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνούς Od. 4.336, 17.127 ; – Anacr. bei Ael. N.A. 5.39 ; γαλαθηνά Her. 1.183 ; βρέφη, Ath. IX.396c, wo Bsple aus comic.

sucking, young, tender , (Odyssey by Homer); γαλαθηνά (i.e. πρόβατα), (Herdotus Historicus) (ML)