οντος (ὁ) :
   I subst. :
      1 vieillard, IL. 1, 26 ; OD. 3, 226, etc. ; ESCHL. Ag. 584 ; SOPH. Ant. 281, etc. ;
      2 p. suite, avec idée de dignité, οἱ γέροντες, dans Hom. les vieillards, les anciens, les chefs qui formaient le conseil du roi, IL. 2, 53 ; 4, 344 ; OD. 2, 14, etc. ; postér. les sénateurs, à Sparte, HDT. 1, 65 ; 6, 57 ; PLAT. Leg. 692 a ; ARSTT. Pol. 2, 6, 17, etc. ; dans les autres États doriens, à Élis, ARSTT. Pol. 5, 6, 11 ; en Crète, ibid. 2, 10, 6 ; etc. ;
      3 quenouille, parce que le haut de l’instrument figurait une tête de vieillard, PHÉRÉCR. (POLL. 7, 73) ;
   II adj. :
      1 ancien, vieux, en parl. de choses ; qqf. au neutre : γέρον σάκος, OD. 22, 184, vieux bouclier ; γέρον γράμμα, ESCHL. fr. 305, écrit ancien ; de même au plur. γέροντα βουλεύειν, SOPH. fr. 682, méditer des projets déjà anciens ; d’ord. au masc. γ. λόγος, ESCHL. Ag. 750, parole ancienne ; γ. φόνος, ESCHL. Ch. 805, meurtre ancien ; γ. οἶνος, EUB. (ATH. 28 f) vieux vin ; γ. πέπλος, THCR. Idyl. 7, 17, vieux manteau ; en parl. d’animaux, γ. ἵππος, SOPH. El. 25, cheval vieilli ; οἱ γέροντες τῶν ἰχθύων, τῶν ἐλάφων, ARSTT. H.A. 8, 30, 6 ; 9, 5, 5, ceux des poissons, des cerfs qui sont devenus vieux ;
      2 en parl. de deux pers. le plus âgé de deux : Ἀντίγονος ὁ γ. PLUT. Pel. 2, Antigone l’ancien.

➳ Voc. γέρον, OD. 4, 485 ; THCR. Idyl. 25, 43, etc.

Étym. R. indo-europ. ǵerh₂-, être/devenir vieux ; cf. γέρας, γῆρας, γραῦς, sscr. járant-, vieillard.

οντος, ὁ, old man, Il. 1.33, etc. ; pleon., παλαιοὶ γέροντες Ar. Ach. 676; ἄνους τε καὶ γ. S. Ant. 281, cf. Ar. Eq. 1349; ἀεὶ γὰρ ἡβᾷ τοῖς γέρουσιν εὖ μαθεῖν A. Ag. 584; καλὸν δὲ καὶ γέροντα μανθάνειν σοφά Id. Fr. 396. γέροντες, οἱ, Elders, Chiefs, κίκλησκεν δὲ γέροντας ἀριστῆας Παναχαιῶν Il. 2.404 sq., cf. 9.574, Od. 2.14; later, Senators, esp. at Sparta, Hdt. 1.65, 6.57, Pl. Lg. 692a, IG2². 687, Arist. Pol. 1265b38 (sg. γέροντι IG 5(1).1346, but usu. γερουσίας); in other states, as at Elis, Arist. Pol. 1306a17, cf. 1272a7, OGI 479.11 (Dorylaeum). as Adj., old, γέρον σάκος Od. 22.184; γ. γράμμα A. Fr. 331; more freq. in masc., γ. πατήρ Il. 1.358, Od. 18.53; ἀνὴρ γ. Thgn. 1351; γ. χαλκός Simon. 144; γ. λόγος A. Ag. 750 (lyr.); ἵππος S. El. 25; πόνος Id. OC 1258 (codd. but πίνος Scaliger, edd.); οἶνος Alex. 167.5, cf. Eub. 124; πέπλος, λέμβος, Theoc. 7.17, 21.12; rarely in Prose, οἱ γέροντες τῶν ἰχθύων Arist. HA 607b28; of stags, ib. 611b3; Ἀντίγονος ὁ γ. Antigonus the Elder, Plu. Pel. 2; neut. pl., γέροντα βουλεύεις (for ἀρχαῖα) S. Fr. 794.
part of the spinning-wheel, Pherecr. 114.
(Skt. járant- ΄old΄, járati ΄render infirm΄; cf. γέρας.)

οντος, ὁ, Wurzel ΓΕΡ, verwandt mit γέρας, γεραρός, γεραιός, eigentlich = der Vornehme, der Geehrte ; zunächst Bezeichnung der Vorsteher der Gemeinde, der Anführer des Volks ; da diese jedoch in der Regel nicht jung waren, und ohnehin das Alter besonders geehrt wurde, bekam das Wort γέρων die Bedeutung Greis. Beide Bedeutungen bei Hom., der das Wort sehr oft hat ; in vielen Stellen sind beide Bedeutungen gar nicht voneinander zu sondern. Deutlich sind z.B. folgende Stellen : γέρουσιν εἴπω βουλευτῇσι Il. 6.113, γέρουσιν und βουλευτῇσι stehn nach Homerischer Art παραλλήλως ; κίκλησκεν δὲ γέροντας ἀριστῆας Παναχαιῶν 2.404, γέροντας und ἀριστῆας stehn παραλλήλως ; ἀλλ' ὑμεῖς μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν ἀγγελίην ἀπόφασθε – τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων –, ὄφρ' ἄλλην φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω 9.422 ; von einem Gesandten des δῆμος Od. 21.21 πρὸ γὰρ ἧκε πατὴρ ἄλλοι τε γέροντες ; in der Volksversammlung, vom Telemachos, 2.14 ἕζετο δ' ἐν πατρὸς θώκῳ, εἶξαν δὲ γέροντες. – Il. 9.36 ταῦτα δὲ πάντα ἴσασ' Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες ; 8.102 ὦ γέρον, ἦ μάλα δή σε νέοι τείρουσι μαχηταί, σὴ δὲ βίη λέλυται, χαλεπὸν δέ σε γῆρας ὀπάζει ; Od. 16.198 ὅτε μὴ θεὸς αὐτὸς ἐπελθὼν ῥηιδίως ἐθέλων θείη νέον ἠὲ γέροντα. ἦ γάρ τοι νέον ἦσθα γέρων καὶ ἀεικέα ἕσσο· νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικας, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν ; 16.362 οὐδέ τιν' ἄλλον εἴων οὔτε νέων μεταΐζειν οὔτε γερόντων ; Il. 4.323 εἰ τότε κοῦρος ἔα, νῦν αὖτέ με γῆρας ὀπάζει. ἀλλὰ καὶ ὧς ἱππεῦσι μετέσσομαι ἠδὲ κελεύσω βουλῇ καὶ μύθοισι· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων. αἰχμὰς δ' αἰχμάσσουσι νεώτεροι, οἵ περ ἐμεῖο ὁπλότεροι γεγάασι πεποίθασίν τε βίηφιν ; 24.515 γέροντα δὲ χειρὸς ἀνίστη, οἰκτείρων πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον ; 8.518 παῖδας πρωθήβας πολιοκροτάφους τε γέροντας ; Tautologie Od. 13.432 ἀμφὶ δὲ δέρμα πάντεσσιν μελέεσσι παλαιοῦ θῆκε γέροντος. Vgl. über den Unterschied der Bedeutungen Scholl. Aristonic. Il. 2.21 γερόντων : τῶν ἐντίμων, ἐν οἷς καὶ Διομήδης καὶ Αἴαντες. Apollon. Lex.Hom. p. 54.14. – Einmal behandelt Hom. das Wort völlig als adjekt., indem er ein neutrum γέρον bildet, zugleich die einzige Stelle, wo er das Wort nicht von einer Person, sondern von einer Sache gebraucht, Od. 22.184 σάκος εὐρὺ γέρον, πεπαλαγμένον ἄζῃ, Λαέρτεω ἥρωος, ὃ κουρίζων φορέεσκεν· δὴ τότε γ' ἤδη κεῖτο, ῥαφαὶ δὲ λέλυντο ἱμάντων. – Bei den Folgenden bleiben die Homerischen Bedeutungen. Anspielung auf Hom. bei Ar. Ach. 676 οἱ γέροντες οἱ παλαιοί Oft ἀνὴρ γέρων, bes. comici, wie Hom. Od. 18.53, 81. In politischem Sinne, οἱ γέροντες, bes. in Sparta = die Senatoren. Sp. auch von Thieren, τῶν ἰχθύων Arist. H.A. 8.30. Als adj., Dichter, masc., λόγος, φόνος, Aesch. Ag. 730, Ch. 794 ; ἵππος Soph. El. 25 ; vgl. O.C. 1261 ; neutr. γέροντα βουλεύεις frg. 862 ; οἶνος Eubul. bei Ath. I.28f ; πέπλος, λέμβος, Theocr. 7.17, 21.12. Seltener in Prosa. Plut. u. a.Sp. = maior, um einen der Zeit nach Aelteren von einem spätern Gleichnamigen zu unterscheiden, z.B. Pelop. 2.
Bei Poll. 7.73, 10.176 = Spinnrocken.

γέρων, -οντος, ὁ,
[in LXX for זָקֵן ;]
an old man: Jhn.3:4.†
(AS)