οῦ (ὁ) toute plate-forme élevée et servant de base ou de support, d’où :
      1 estrade, IL. 8, 441 ;
      2 piédestal, socle (de statue) OD. 7, 100 ; ANTH. 2, 1 ;
      3 d’ord. autel (différent de l’ἐσχάρα, qui n’était pas élevé), dans Hom. d’ord. avec l’épith. ἱερός ou le gén. θεῶν, Διός, etc. ; IL. 2, 305 ; 11, 808 ; OD. 6, 162 ; 22, 334 ; abs. ESCHL. Eum. 305, etc. ; SOPH. O.R. 16, etc. ; EUR. Ion 1314 ; PLAT. Lys. etc. ;
      4 tumulus, d’où tombeau, ANTH. App. 262.

Étym. R. indo-europ. *g^woh₂-mo-, être installé ; cf. βῆμα, βαίνω, βάσις, etc.

ὁ, (< βαίνω) raised platform, stand, for chariots, Il. 8.441; base of a statue, Od. 7.100; but, mostly, altar with a base, ἱερὸς β. Il. 2.305, etc. ; πρὸς βωμῷ σφαγείς A. Eu. 305; βωμὸς ἀρῆς φυγάσιν ῥῦμα Id. Supp. 84 (lyr.); βωμῶν ἀπείργειν τινά Id. Ch. 293; ἀγυιεὺς β. S. Fr. 370; of suppliants, ποτὶ βωμὸν ἵζεσθαι Od. 22.334; βωμοῖς προσῆσθαι, προσπεσόντα βωμῷ καθῆσθαι, S. OT 16, OC 1158; βωμὸν ἵζειν E. Ion 1314; also in Prose, β. ἱδρύσασθαι Hdt. 3.142, cf. Pl. Prt. 322a; ἱζόμενοι ἐπὶ τὸν β. Hdt. 6.108; ἐπὶ βωμῶν καθέζεσθαι Lys. 2.11. later, tomb, cairn, Epigr.Gr. 319. title of poems by Dosiades and Besantinus, AP 15.26an d25, cf. Luc. Lex. 25.
altar-shaped cake, IG 2.1651B, C, Poll. 6.76. Ζεὺς Βωμός, prob. a Syrian god, Hermes 37.118 (Syria).
central fire in the system of Philolaus, acc. to Placit. 2.7.7. in pl., = ἔμβολοι, Hsch.

ὁ (βαίνω, βάω, entstanden aus *βαομός), jede Erhöhung, um etwas anderes darauf zu setzen, od. hinauf zu steigen, Gestell, Untersatz, für einen Wagen Il. 8.441, ἅρματα δ' ἂμ βωμοῖσι τίθει, plural. Homerisch statt des singular., v.l. ἀμβώνεσσι, s. Scholl. und vgl. Apollon. Lex.Homer. p. 53.20 ; für Bildsäulen Od. 7.100 χρύσειοι δ' ἄρα κοῦροι ἐϋδμήτων ἐπὶ βωμῶν ἕστασαν αἰθομένας δαΐδας μετὰ χερσὶν ἔχοντες, v.l. βουνῶν, s. Scholl.; so noch Sp. vom Fußgestell der Statuen, wie gew. βάσις, Christod. 1.1. Gew. Altar, Hom. oft, wie alle Folgenden ; von der ἐσχάρα durch seine Höhe und Stufen unterschieden ; ἱεροὺς βωμούς Il. 2.305, θεῶν ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς Od. 3.273 ; θεῶν ἐτετεύχατο βωμοί Il. 11.808 ; Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ Od. 6.162 ; ohne Zusatz ἐπὶ βωμόν Il. 1.440 ; βωμοὺς ἱδρύεσθαι Plat. öfter. Die Dichter, bes. Tragg., brauchen öfter den plur. für den sing., z.B. Soph. Tr. 238, 752. – Sp. auch Grabhügel, Ep.adesp. 691 (APP 262).

βωμός, -οῦ, ὁ
(< βαίνω), [in LXX (Hex.) for מִזְבֵּחַ, in Proph., chiefly for בָּמָה ;]
__1. any raised place, a platform.
__2. an altar: Act.17:23 (cf. θυσιαστήριον and see DB, i, 75).
† (AS)