βουθυτέω-ῶ, f. ήσω [ῠ]
      1 faire un sacrifice de bœufs ou de génisses, SOPH. O.C. 888 ; EUR. El. 785 ; ESCHN. POL. ;
      2 p. ext. sacrifier, en gén. AR. Pl. 819.

Étym. βούθυτος.

slay or sacrifice oxen, S. OC 888, E. El. 785, Jul. Mis. 362c, etc. ; also in later Prose, Plb. 32.15.2, D.C. 42.28, al. ; generally, sacrifice, slaughter, β. ὗν καὶ τράγον καὶ κριόν Ar. Pl. 819; τὰς θυσίας τὰς καθηκούσας IG 2.594.5; τῷ Ἀπόλλωνι ib. 12(7).389.16, cf. POxy. 1021.16 (i AD).

Rinder opfern, schlachten, Soph. O.C. 888 ; Eur. Tr. 1242 u. sp.D.; Corn. Long. 1 (VI.191); Prosa, Aesch. 3.77 ; Pol. 32.25 ; Sp.; opfern, ὗν καὶ τράγον Ar. Pl. 819.