βομϐέω-ῶ, f. ήσω, produire un bruit sourd, dans Homère touj. en parl. de corps durs (lance, IL. 16, 118 ; aiguière, OD. 18, 396 ; disque qui fend les airs, OD. 8, 190) ; en parl. de la mer, SIM. fr. 2 ; postér. en parl. de bourdonnement (d’abeilles ou d’insectes, PLAT. Rsp. 564 d ; ARSTT. H.A. 4, 9, 3 ; 9, 40, 53 ; THCR. Idyl. 3, 14 ; ANTH. 5, 292 ; d’oreilles, PLAT. Crit. 54 d ; LUC. D. mer. 9, 3) ; en parl. du grondement du tonnerre, NONN. D. 1, 301.

➳ Prés. 3 pl. dor. βομϐεῦντι, THCR. Idyl. 5, 46 ; part. fém. βομϐεῦσα, THCR. Idyl. 3, 13. Impf. poét. ἐϐόμϐεον, A.RH. 2, 596.

Étym. βόμϐος.

(< βόμβος) make a booming noise; in Hom. always of falling bodies, τρυφάλεια χαμαὶ βόμβησε πεσοῦσα Il. 13.530; αἰχμὴ χαλκείη χαμάδις βόμβ. πες. 16.118, cf. Od. 18.397; βόμβησαν… κατὰ ῥόον the oars fell with a loud noise…, 12.204; βόμβησεν δὲ λίθος the stone flew humming through the air, 8.190; of the sea, roar, Simon. 1; of thunder, roll, rumble, Nonn. D. 1.301; hum, of bees, etc., Arist. HA 535b6, 627a24, Theoc. 3.13, Pl. R. 564d; βομβεῖ δὲ νεκρῶν σμῆνος S. Fr. 879; of mosquitoes, buzz, Ar. Pl. 538; of birds, λιγυρὸν βομβεῦσιν ἀκανθίδες AP 5.291 (Agath.); generally of sound, buzz in one΄s ears, Pl. Cri. 54d; but ὦτα βομβεῖ μοι Luc. DMeretr. 9.2; c. dat. instr., κόχλῳ β. Nonn. D. 36.93.

tief, dumpf tönen, bei Hom. von Dingen, die auf die Erde fallen, αἰχμή Il. 16.118 ; αὐλῶπις τρυφάλεια 13.530 ; λίθος Od. 8.190 ; πρόχοος 18.397 ; vom Meere 12.204 ; Simonid. 2 ; summen, von Bienen, Arist. H.A. 4.9 ; vgl. Plat. Rep. VIII.564d ; ἀκανθίδες Agath. 25 (V.292); komisch, ψύλλαι Ar. Plut. 538 ; vom Donner, Nonn. D. 1.301 ; übh. erklingen, Plat. Crat. 54d ; τὰ ὦτα βομβεῖτινι Luc. D.Mer. 9.3.

to make a booming, humming noise, to sound deep or hollow , (Homer); βόμβησαν κατὰ ῥόον the oars fell with a loud noise down into the tide, (Odyssey by Homer); βόμβησεν λίθος the stone flew humming through the air, (Odyssey by Homer):—;of bees, to hum , (Theocritus Poeta Bucolicus); of mosquitoes, to buzz , (Aristophanes Comicus) (ML)