ά, όν, faible, mou, languissant : βλ. ἄνεμοι, ALC. (SCH.-IL. 8, 178) ; NIC. Th. 446, vents faibles, brises légères ; βλ. πυρετός, HPC. Aph. 1255, fièvre bénigne ; βλ. ποταμός, PD. fr. 95, fleuve au cours lent, en parl. des fleuves des enfers ; fig. βλ. ὄνειαρ ὕπνου, Q. SM. 2, 181, rêve languissant.

Étym. cf. βλάξ.

ά, όν, faint, gentle, ἄνεμοι Alc. 16; of the rivers of hell, dull, sluggish, Pi. Fr. 130; πελάγη A.R. 4.152; gentle, opp. ἀκράχολος, Phld. Lib. p. 44 O. ; β. πυρετοί slight, Hp. Aph. 5.64, cf. Plu. Per. 38; β. σφυγμοί Hp. Mul. 1.37; νοῦσος βληχροτέρη ib. 36; ὕπνου β. ὄνειαρ Q.S. 2.182. Adv. -ρῶς slightly, Hp. Mul. 2.203; weakly, β. εἶχον καὶ οὐκ ἰσχυρῶς Ctes. Fr. 29.42; Comp. -ότερον Hp. Morb. 2.61. metaph, slight, small, β. ἀπ’ ἀρχᾶς B. 10.65; χάριν οὐ β. Id. 12.227. — Not in Hom. (who has ἀβληχρός), nor in Att. ; η in all dialects.

(vgl. βλάξ u. ἀβληχρός), schwach, πυρετοί Hippocr. auch = schleichend ; vgl. Plut. Pericl. 38 ; νυκτὸς ποταμοί, sanft hinfließend, Pind. frg. 95 ; ἄνεμοι Alcaeus bei Schol. Il. 8.178 ; Nic. Th. 446 ; πέλαγος Ap.Rh. 4.152 ; ὄνειαρ ὕπνου Qu.Sm. 2.181. Nach Suid. auch τὸ ἰσχυρόν, wie man Ap.Rh. 4.621 erklärt : auch in späterer Prosa, ὑετοί Plut. Sertor. 8.