οῦ (ὁ) [ῐ] arc, IL. 1, 49 ; OD. 6, 270, etc.

Étym. R. indo-europ. *g^wieh₂-, corde ; cf. sanscr. jiyā́.

ὁ, bow, = τόξον, Il. 1.49, Heraclit. 48, etc. (Ambracian acc. to AB 1095. (Cf. Vedic jiyā´ ΄bow-string΄, Lith. gijà ΄thread΄.)

ὁ, der Bogen, Schußwaffe ; eigentlich Nebenform von βία, die Kraft, passende Bezeichnung für eine elastische Schußwaffe ; vgl. βλαστός βλάστη, κνημός κνήμη ; βόλος βολή, γόνος γονή, πλόκος πλοκή, πνόος πνοή, πόθος ποθή, ῥόος ῥοή, σπόρος σπορά, στόλος στολή, στρόφος στροφή, τάφος ταφή, τόμος τομή, τύπος τυπή, φθόγγος φθογγή, φθόρος φθορά, φόνος φονή, φόρος φορά, χόλος χολή, χόος χοή ; ἦχος ἠχή, ὦνος ὠνή ; ἄγορος ἀγορά, βίοτος βιοτή, πάταγος παταγή ; διάλογος διαλογή ; von βίος das Leben, welches ebenfalls Nebenform von βία ist, ward βιός der Bogen durch den Akzent unterschieden ; vgl. γαῦλος γαυλός ; νόμος νομός νομή, τρόπος τροπός τροπή. Bei Hom. βιός der Bogen öfters ; einen Unterschied zwischen βιός und τόξον kennt Hom. nicht, vgl. z.B. Il. 1.45 mit vs. 49, Od. 21.233 mit vs. 234. Aber τόξον ist bei Hom. weit häufiger.