[ῐ] (seul. prés., impf. ἐϐίαζον, ao. ἐϐίασα ; v. ci-dessous) :
      1 user de force ou de violence, abs. HPC. 1016 h ; β. τινά, OD. 12, 297, faire violence à qqn ; au pass. être l’objet de violence, SOPH. Ant. 66, etc. ;
      2 p. suite, soumettre par la force : βελέεσσι βιάζεσθαι, IL. 11, 589 ; 15, 727, être dompté par la force des traits ; νόσῳ, AR. fr. 91, par la maladie ;
      3 p. ext. forcer, contraindre ; avec l’inf. forcer à, contraindre à, AR. Th. 890 ; abs. βιάζεσθαι, être forcé, être contraint par la force : ὑπό τινος, ANT. 128, 32, par qqn ; abs. SOPH. El. 575 ; THC. 4, 44, etc. ; p. opp. à συγχωρεῖν, DÉM. 286, 26 ; joint à ἄκων, DÉM. 69, 14 ; en parl. de choses, τὸ βεϐιασμένον, ARSTT. Metaph. 12, 7, 24, ce qui est le résultat d’une contrainte, ce qui est obtenu par la force ; βεϐιασμένα σχήματα, DH. Thuc. 33, figures de langage forcées ;

Moy. βιάζομαι (f. βιάσομαι, ao. ἐϐιασάμην ; pf. βεϐίασμαι) :
   I intr.
      1 user de violence, abs. ESCHL. Pr. 1010, etc. ; p. opp. à δικάζεσθαι, THC. 1, 77 ; β. ἐς τὸ ἔξω, THC. 7, 69 ; ou β. εἴσω, XÉN. Cyr. 3, 3, 69, sortir ou entrer de force ; β. διὰ τῶν φυλάκων, THC. 7, 83, s’ouvrir de force un chemin à travers les gardes ; avec un inf. β. πρὸς τὸν λόφον ἐλθεῖν, THC. 7, 79, s’ouvrir de force un chemin vers la colline ; au participe et joint à un verbe : ἵνα βιασάμενοι ἐκπλεύσωσι, THC. 7, 67, afin qu’ils s’ouvrent un passage de force et s’échappent sur leurs vaisseaux ;
      2 devenir violent, en parl. de choses, d’une famine, d’un mal, etc. HDT. 1, 94 ;
   II tr. violenter, d’où :
      1 presser avec force, maltraiter, traiter avec violence ou dureté : τινα, IL. 22, 229 ; OD. 9, 410 ; PD. ATT. qqn ; β. ἑαυτόν, PLAT. Phæd. 61 c, etc. user de violence envers soi-même, càd. se tuer ; p. opp. à πείθειν, LYS. 94, 91 ;
      2 écarter ou repousser par la force : ναῦς, THC. ; πολεμίους, XÉN. des vaisseaux, l’ennemi ; fig. β. νόμους, THC. 8, 53, faire violence aux lois ;
      3 contraindre par la force : β. τινα, ATT. contraindre qqn ; β. τινα avec l’inf. forcer qqn à (faire qqe ch.), XÉN. An. 1, 3, 1, etc. ;
      4 se procurer par la force : τι, XÉN. Hell. 5, 3, 12, qqe ch. ; ἀπόϐασιν, THC. 4, 11, opérer de force un débarquement ; ἔκπλουν, THC. 7, 72, forcer la sortie d’un port, en parl. de navires bloqués ;
      5 soutenir avec force (une opinion) ; avec un inf. soutenir avec force que, PLAT. Soph. 241 d, 246 b ; abs. persister dans une opinion ou dans une affirmation, DÉM. 580, 16.

➳ Act. rare, seul. prés. ind. 2 pl. βιάζετε, OD. 12, 297. Impf. ἐϐίαζον, HPC. l. c. Ao. ἐϐίασα, ALC. (Com. fr. 2, 833) ; SOPATER (W. 8, 107). — Pass. prés. IL. 11, 589 ; ATT. (THC. 4, 10 ; XÉN. Conv. 2, 26, etc.). Impf. ἐϐιαζόμην, IL. 16, 102 ; THC. 5, 3. Fut. réc. βιασθήσομαι, CHARIT. 2, 8 ; PAUS. 6, 5, 9. Fut. moy. au sens pass. 3 sg. βιᾶται, PLAT. Tim. 63 c (sel. Veitch ; mais v. βιάω). Ao. ἐϐιάσθην, PD. N. 9, 14 ; ATT. (SOPH. El. 575 ; THC. 4, 44 ; XÉN. Mem. 1, 2, 10 ; etc.). Pf. βεϐίασμαι, XÉN. Hier. 2, 12 ; Hell. 5, 2, 23 ; ARSTT. Metaph. 12, 7, 24 ; etc. — Moy. prés. βιάζομαι, IL. 22, 229 ; THGN. 547, HDT. 9, 41 ; ATT. (ESCHL. Pr. 1010 ; SOPH. Ant. 663 ; AR. Lys. 226 ; THC. 4, 9, etc.). Impf. ἐϐιαζόμην, AR. Lys. 396 ; XÉN. An. 1, 3, 1. Fut. βιάσομαι, AR. Pl. 1092 ; PLAT. DÉM. etc. ; p.-ê. 3 sg. contracte βιᾶται (v. ci-dessus au Pass.). Ao. ἐϐιασάμην, ATT. (THC. 3, 55, etc.) ; poét. βιασσάμην, OPP. C. 3, 157. Pf. βεϐίασμαι, DÉM. 405, 21 ; DC. 46, 45.

Étym. βία.

constrain, Act. once in Hom., ἦ μάλα δή με βιάζετε Od. 12.297; ἐβίασε τὴν γυναῖκά μου Alc.Com. 29; abs., εἰ πάνυ ἐβίαζον if they used force, Hp. Epid. 2.24; cf. infr. 1.2; — Pass., fut. βιασθήσομαι Paus. 6.5.9; aor. ἐβιάσθην, pf. βεβίασμαι (v. infr.): — to be hard pressed or overpowered, βελέεσσι βιάζεται Il. 11.589; βιάζετο γὰρ βελ. 15.727; βιασθέντες λύᾳ Pi. N. 9.14; νόσῳ Ar. Fr. 20 (= Trag.Adesp. 70); to be forced or constrained to do, c. inf., Id. Th. 890; c. acc. cogn., βιάζομαι τάδε S. Ant. 66, cf. 1073; βιασθείς Id. El. 575; ἐπεὶ ἐβιάσθη Th. 4.44; ὑπό τινος Id. 1.2; opp. ἀδικεῖσθαι, ib. 77; βιασθεὶς ἄκων ἔπραξεν D. 6.16; ἵνα ἢ συγχωρήσωσιν… ἢ βιασθῶσιν Id. 18.175; βιαζόμενος ὑπό τινος ἐξήμαρτεν Antipho 4.4.5; βεβιασμένοι forcibly made slaves, X. Hier. 2.12; πόλεις βεβ. Id. HG 5.2.23; βιαζόμενος ὑπὸ τῆς παρούσης ἀπορίας Th. 7.67; τὸ βιασθέν those who are forced, Arist. Pol. 1255a11; of things, τοὔνειδος ὀργῇ βιασθέν forced from one by anger, S. OT 524; τὸ βεβιασμένον forced to fit a hypothesis, Arist. Metaph. 1082b2; βεβ. σχήματα forced figures of speech, D.H. Th. 33, cf. Porph. Antr. 36. Act., make good, suffice to discharge a debt, PFlor. 56.13. more freq. βιάζομαι, aor. Med. ἐβιασάμην, pf. βεβίασμαι D. 19.206, Men. Sam. 63, D.C. 46.45: — overpower by force, press hard, ἦ μάλα δή σε βιάζεται ὠκὺς Ἀχιλλεύς Il. 22.229, etc. ; β. τοὺς πολεμίους dislodge them, X. An. 1.4.5; β. νόμους to do them violence, Th. 8.53; βιασάμενος ταῦτα πάντα having broken through all these restraints, Lys. 6.52; β. γυναῖκα force her, Ar. Pl. 1092; opp. πείθειν, Lys. 1.32; β. αὑτόν lay violent hands on oneself, Pl. Phd. 61c, 61d; β. τινά, c. inf., force one to do, X. An. 1.3.1; τί με βιάζεσθε λέγειν ; Arist. Fr. 44; with inf. omitted, β. τὰ σφάγια force the victims [to be favourable], Hdt. 9.41; β. ἄστρα Theoc. 22.9; c. dupl. acc., αὐδῶ πόλιν σε μὴ β. τόδε A. Th. 1047. c. acc. rei, carry by force, βιάσασθαι τὸν ἔκπλουν force an exit, Th. 7.72; τὴν ἀπόβασιν Id. 4.11; c. acc. neut., And. 4.17, X. HG 5.3.12. abs., act with violence, use force, A. Pr. 1010, Ag. 1509 (lyr.), S. Aj. 1160, etc. ; πρὸς τὸ λαμπρὸν ὁ φθόνος βιάζεται Trag.Adesp. 547.12; opp. δικάζομαι, Th. 1.77; β. διὰ φυλάκων force one΄s way, Id. 7.83; β. ἐς τὸ ἔξω, β. εἴσω, ib. 69, X. Cyr. 3.3.69; δρόμῳ β. Th. 1.63; c. inf., β. πρὸς τὸν λόφον ἐλθεῖν Id. 7.79; βιαζόμενοι βλάπτειν using every effort to hurt me, Lys. 9.16; but βιαζόμενοιμὴ ἀποδιδόναι refusing with violence to repay, X. HG 5.3.12; esp. in part., ἵνα βιασάμενοι ἐκπλεύσωσι may sail out by forcing their way, Th. 7.67; συνεξέρχονται βιασάμενοι X. An. 7.8.11; ἐπὶ μᾶλλον ἔτι β. (of a famine) grow worse and worse, Hdt. 1.94.
contend or argue vehemently, c. inf., Pl. Sph. 246b; β. τὸ μὴ ὂν ὡς ἔστι κατά τι ib. 241d; abs., persist in assertion, D. 21.205.

bewältigen, zwingen ; Hom. activ. Od. 12.297 βιάζετε μοῦνον ἐόντα, Scholl. Aristonic. βιάζετε : Ζηνόδοτος βιάζεσθ' οἶον ἐόντα, οὐ νοήσας, ὅτι ποιητικῶς ἐσχημάτισται, d.h. Zenodot habe nicht begriffen, daß Homer das Verbum βιάζεσθαι, welches gewöhnlich allerdings medium (passivum) sei, hier ausnahmsweise einmal mit dichterischer Freiheit als activum konjugiere ; medium Il. 22.229, Od. 9.410 βιάζεται, passiv. Il. 11.589 βιάζεται, 15.727, 16.102 βιάζετο, 11.576 βιαζόμενον. Activ. Alcaeus com. B.A. 86 ἐβίασε (Meineke C. G. F. 2.2 p. 833), und Spätere ; passiv. das praes. Thuc. 1.2, 77, 4.10, 7.84 Aeschyl. Ag. 1509 Soph. Ant. 66, das perf. βεβίασμαι Xen. Hell. 5.2.23, der aor. ἐβιάσθην Xen. Hell. 7.3.9. Meist dep. med. βιάζομαι:
   1) Gewalt antun, bedrängen, zwingen ; Demosth. Fals. leg. 206 οὐδὲν γὰρ πώποτ' οὔτ' ἠνώχλησα οὔτε μὴ βουλομένους ὑμᾶς βεβίασμαι ; βιασθέντες λύᾳ Pind. N. 9.14 ; τινά Aesch. Spt. 1033, Ag. 768 u. sonst ; γυναῖκα, ein Weib notzüchtigen, Plat. Legg. IX.874c ; Xen. Cyr. 2.1.34 ; vgl. Ar. Pl. 1092 ; ἀνθρώπους, gewalttätig behandeln, Xen. Mem. 2.6.24 ; ἑαυτόν, sich Gewalt antun, sich töten, Plat. Phaed. 61d ; oft Ggstz πείθειν, z.B. Gorg. 517d ; τὰ σφάγια Her. 9.41, Gewalt antun, verletzen ; νόμους Thuc. 8.53 ; ἄλλοθεν βιασθέντες, mit Gewalt weggeführt, Xen. Cyr. 4.5.56. Oft wird ein inf. hinzugesetzt, Xen. An. 1.3.1, u. bes. Sp.
   2) erzwingen, mit Gewalt durchsetzen, τὰ σφάγια, günstige Vorzeichen, Her. 9.41 ; τὸν ἔκπλουν Thuc. 7.70 ; βιασάμενον ἐκπλεῖν 7.67 ; βιασάμενος, mit Gewalt, Xen. An. 7.8.11 ; ὁ νόμος πολλὰ παρὰ τὴν φύσιν βιάζεται Plat. Prot. 337d ; vgl. Xen. Hell. 5.3.12, 6.1.4 ; εἴσω, mit Gewalt eindringen, Cyr. 3.3.69 ; vgl. 5.5.45 ; διὰ τῶν φυλάκων Thuc. 7.83 ; πρὸς τὸν λόφον ἐλθεῖν 7.79 ; πρὸς τὸν λόφον Pol. 2.67 ; τῆ πύλη 4.18 u. öfter ; πρόσω, vorwärts dringen, Plut. Pomp. 71 ; τὰς ναῦς, die Schiffe forzieren, Thuc. 7.23 ; vgl. 3.20 ; πολεμίους Xen. An. 1.4.5, d.i. βίᾳ ἀπώσασθαι. – Auch von der Rede, etwas behaupten u. eine Behauptung durchzusetzen suchen, νοητὰ ἄττα εἴδη – τὴν ἀληθινὴν οὐσίαν εἶναι Plat. Soph. 246b ; vgl. Dem. 21.205. – Von dem Styl, βεβιασμένα σχήματα, geschraubt, Dion.Hal. Thuc. 33, öfter.

βιάζω (< βία), and depon. -ομαι,
[in LXX for פּרץ, פּצר, etc. ;]
to force, constrain, rare in act. (poet, and late prose), but found in cl. in pass., and so perh. βιάζεται, suffereth violence, Mat.11:12, EV (but see infr.), whether
__(a) in good sense, of disciples (Thayer, al.), or
__(b) in bad sense, of the enemies of the kingdom (Meyer, in l.; Dalman, Words, 139ff.; Cremer, 141ff.). Mid., advanceth violently, Mt, l.with (Deiss., BS., 258; Banks, see ref. in DCG, ii, 803f.); before εἰς, to press violently, or force one's way into, Luk.16:16 (see ICC, in l., and in Mt, l.with; cf. παραβιάζομαι and see MM, see word).
† (AS)