ή, όν [ᾰρι]
      1 d’étranger, de barbare, qui concerne les étrangers ou les barbares ; τὸ βαρϐαρικόν, les barbares, p. opp. à τὸ Ἑλληνικόν, THC. 1, 6 ; ou particul. les Perses, XÉN. An. 1, 5, 6 ; ou la coutume des Perses, ARR. An. 4, 8 ;
      2 barbare, cruel, PLUT. M. 114 e ; τὸ βαρϐαρικόν, LUC. D. mort. 27, 3, manière barbare.

• Cp. -ώτερος, ARR. An. 4, 8 ; • Sup. -ώτατος, SCH.-THC. 7, 29.

Étym. βάρϐαρος.

ή, όν, barbaric, non-Greek, χείρ Simon. 136; ψυκτήρ OGI 214.47 (Didyma, Seleucus I); τὸ β., = οἱ βάρβαροι, Th. 1.6, 7.29; τὰ β. ἔθνη Arist. Pol. 1257a25, etc. ; νόμιμα β.
leges barbarorum, name of a treatise by Arist. ; νόμοι λίαν ἁπλοῖ καὶ β. Pol. 1268b40; esp. of the Persians, X. An. 1.5.6; ἐς τὸ β.
in barbaric fashion, Luc. DMort. 27.3; β. ἐπιδρομή inroad of barbarians, PMasp. 321.5 (vi AD); ἐς τὸ βαρβαρικώτερον more in the Persian fashion, Arr. An. 4.8.2; Sup. -ώτατος Sch. Th. 7.29. Adv., ἐβόα καὶ βαρβαρικῶς καὶ Ἑλληνικῶς, i.e. both in Persian and Greek, X. An. 1.8.1, cf. Phld. Lib. p. 13 O. ; κεκλημένον β.
in the language of the country, Arist. Mir. 846a32; in foreign fashion, App. Hisp. 72.
barbarous, violent, πένθη Plu. 2.114e. Adv. -κῶς barbarously, ὠμῶς καὶ β. Id. Dio 35; Comp. -ώτερον Id. Alex. 2.

ausländisch, bes. ungriechisch, τὸ βαρβαρικόν, entgeggstzt τὸ Ἑλληνικόν, die Barbaren, Thuc. 1.6, vgl. 7.29, u. so bei allen Folgdn ; Xen. An. τὸ βαρβαρικόν, das Perserheer. Bei Sp. auch nach Weise der Barbaren, roh, Luc. ἐς τὸ βαρβαρικὸν ἤχθετο d.Mort. 29.3;
• Adv. βαρβαρικῶς Plut. Camill. 40 ; ἐς τὸ βαρβαρικώτερον Arr. An. 4.8.3.