ά, όν :
   I. 1 petit : β. νῆσος, ESCHL. Pers. 448, petite île ; β. μέρος, ESCHL. Ag. 1574, petite part ; adv., βαιόν, un peu, SOPH. Ph. 20 ; κατὰ βαιόν, DP. 622, peu à peu ;
      2 faible : βαιὰ φάμα (dor.) SOPH. Ph. 845, voix faible, voix basse ; d’où tendre, délicat : ἀπὸ βαιῆς (s.-e. ἡλικίας) ANTH. App. 210, dès l’enfance ;
      3 humble, modeste : βαιὰ στέγη, SOPH. Ph. 286, humble toit ; οἱ βαιοί, SOPH. Aj. 160, les petits, p. opp. à οἱ μεγάλοι ; d’où obscur, inconnu, p. opp. à γνωτός, SOPH. fr. 255 ;
   II (avec idée de temps) de peu de durée, court, SOPH. Tr. 44 ;
   III (avec idée de nombre) peu nombreux, ANAN. fr. 3 Bgk ; εἰπὲ βαιά, SOPH. Aj. 292, dis quelques mots ; p. opp. à πολλοί, ESCHL. Pers. 1023 ; p. suite, rare, d’où isolé, unique : βαιὰ κύλιξ, SOPH. fr. 49, coupe unique ; ἐχώρει βαιός, SOPH. O.R. 750, il allait en modeste équipage, càd. sans escorte, seul.

• Cp. βαιότερος, OPP. C. 3, 86 ; • Sup. βαιότατος, ANTH. 9, 438.

ά, όν, little, small, βαιὰ ποικίλλειν ἐν μακροῖσιν κτεάνων Pi. P. 9.77; β. νῆσος A. Pers. 448; μέρος β. ἔχειν Id. Ag. 1574 (lyr.); ὄλβος prob. in E. Fr. 825; γλῶττα Ar. Nu. 1013; μαλλὸς εἰρίων Herod. 8.12; scanty, and of number, few, σῦκα βαιά Anan. 3, cf. Hp. Lex 1; βαιά γ’ ὡς ἀπὸ πολλῶν A. Pers. 1023 (lyr.); β. κύλιξ a scanty cup, i.e. one only, S. Fr. 42, Lyc. Fr. 3; ῥάκη β.
a few, paltry, S. Ph. 274; εἶπε πρός με βαιά few words, Id. Aj. 292; but βαιὰν… λόγων φάμαν low-spoken, Id. Ph. 845 (lyr.); ἥσθην δὲ βαιά, πάνυ δὲ βαιά, τέτταρα Ar. Ach. 2; ἐχώρει βαιός he was going with scanty escort, i.e.
alone, S. OT 750; of condition, mean, humble, βαιοί, opp. οἱ μεγάλοι, Id. Aj. 160 (anap.); ἐκ κάρτα βαιῶν γνωτὸς ἂν γένοιτ’ ἀνήρ from a low condition, Id. Fr. 282; οὐχὶ βαιὰ τἀνθυμήματα Id. OC 1199; βαιᾷ τῇδ’ ὑπὸ στέγῃ Id. Ph. 286; of time, short, Sol. 10, S. Tr. 44; βαιῆς ἄπο from infancy (of a girl), IG 14.1892; neut. βαιόν as Adv., a little, S. Aj. 90, Ph. 20; of time, Id. OC 1653, Tr. 335; pl., βαιά, φρονήσει τύχη μάχεται Democr. 119; κατὰ βαιόν by little and little, D.P. 622; Comp. βαιότερος, opp. μείζων, Parm. 8.45, cf. Opp. C. 3.86; Sup. -ότατος AP 9.438 (Phil.). — Poet., Ion., and later Prose, as Phld. Rh. 1.195, 244S., Id. Ir. p. 95 W.

ά, όν, klein, gering, βαιὰ ποικίλλειν ἐν μακροῖσιν Pind. P. 9.77 ; μέρος Aesch. Ag. 1556 ; νῆσος Pers. 440 ; στέγη Soph. Phil. 286 ; χρόνος, Ggstz οὐχὶ μυρίος, Tr. 44 ; vgl. Phani. 1 (XII.31) u. öfter ; Ggstz der μεγάλοι, vom niedrigen Stande, Aj. 160 ; τράπεζα Antiphan. Ath. XII.544f ; oft in Anth., βαιῆς ἄπο, sc. ἡλικίας, von klein auf, Ep.adesp. 732 (APP 210); βαιότερον, Ggstz von μεῖζον, Parmenid. 106.
• Adv. βαιόν, ein wenig, Soph. Aj. 90 u. sp.D.; βαιά Ar. Ach. 2 ; κατὰ βαιόν, nach und nach, Dion.Per. 622. In Prosa Hippocr. p. 2.4 F. im Ggstz von πολλοί.