'particule marquant :
      1 la succession : puis, alors, OD. 4, 211 ; ESCHL. Ag. 1280 ; PLAT. Theæt. 192 b, etc. ;
      2 p. suite, une idée de répétition, à son tour, de nouveau, IL. 1, 540 ; OD. 20, 88, etc. ; en ce sens souv. jointe à πάλιν et à αὖθις : πάλιν αὖ, PLAT. Soph. 225 e, etc. ; αὖ πάλιν, PLAT. Pol. 273 e ; αὖθις αὖ, PLAT. Prot. 351 c, etc. ; αὖ πάλιν αὖθις, AR. Nub. 975 ; αὖθις αὖ πάλιν, SOPH. O.C. 1420, de nouveau, encore une fois ; avec un n. de nombre : δεύτερον αὖ, τρίτον αὖ, πέμπτον αὖ, HOM. Att. puis un second, un troisième, un cinquième, etc. ; renforcée par μάλα : μάλ' αὖ, ESCHL. Eum. 254 ; SOPH. El. 1410 ; qqf. placée entre une prépos. et un article : καὶ ὑπὸ αὖ τῶν, PLAT. Phædr. 238 c ; ἀπὸ δ' αὖ τοῦ, etc. PLAT. Phæd. 71 b, etc. ;
      3 une idée d’opposition, d’un autre côté, au contraire ; en ce sens joint à δέ, p. opp. à μέν : μὲν… δ' αὖ, IL. 3, 200 ; 4, 417 ; OD. 3, 425, etc. ESCHL. Ag. 1295 ; d’une part… de l’autre ; ὁ μὲν… ὁ δέ, XÉN. Cyr. 4, 6, 4, l’un… l’autre ; qqf. p. oppos. à μέν, sans être joint à δέ, IL. 11, 109 ; OD. 4, 211 ; p. suite, au sens de δέ, IL. 2, 493 ; 11, 367, etc. ; — en ce sens, qqf. après une nég. : κἀγὼ μὲν οὐκ ἔδρασα, οὐδ' αὖ σύ, SOPH. El. 911, pour ma part, je n’ai pas fait cela, ni toi non plus ; cf. SOPH. Aj. 1118, HDT. 7, 187 ; THC. etc.

Étym. indo-europ. *h₂eu, loin, de nouveau ; cf. αὖθις, αὖτε, αὐτός, lat. aufugiō, aut, autem.

'

Adv. of repeated action, again, anew, afresh, once more, Il. 1.540, etc. ; freq. after numerals, δεύτερον αὖ, τρίτον αὖ, etc., Hom. ; τὸν δὲ πέμπτον αὖ λέγω A. Th. 526, cf. Ch. 1066 (lyr.); in a question, expressing impatience, τίς δὴ αὖ τοι… ; Il. 1.540. generally, again, i.e.
further, moreover, ib. 2.493, etc. ; καὶ ἔτι γε αὖ Pl. Tht. 192b.
on the other hand, following δέ, τούτῳ μὲν… τούτῳ δ’ αὖ… Il. 4.417; also, in turn, οἳ δ’ ἄρα… Ἠλίδα δῖαν ἔναιον… τῶν αὖ τέσσαρες ἀρχοὶ ἔσαν ib. 2.618; ἥξει γὰρ ἄλλος αὖ τιμάορος A. Ag. 1280; hence = δέ, even when μέν precedes, Il. 11.109, Od. 4.211; freq. joined with δέ, ὃν δ’ αὖ δήμου τ’ ἄνδρα ἴδοι Il. 2.198; ὦ πολλὰ μὲν τάλαινα πολλὰ δ’ αὖ σοφή A. Ag. 1295, cf. Eu. 954 (lyr.); ὁ μὲν ἥμαρτε ὁ δ’ αὖ… κατειργάσατο X. Cyr. 4.6.4; οὐκ… οὐδ’ αὖ S. OT 1373, El. 911, cf. Pl. Tht. 160b; with τε, X. Cyr. 1.1.1, Pl. Prt. 326a, etc. in pleon. phrases, esp. in Trag. (v. αὖθις, ἔμπαλιν, πάλιν), μάλ’ αὖ A. Eu. 254, S. El. 1410.
on the contrary, ἆρ’ ὀρθῶς… ἢ αὖ; Pl. R. 468a. of Place, backward, only in the incorrect orthography αὖ ἔρυσαν, cf. αὐερύω. — Not placed first in a sentence.
[αυ before a vowel, Pl.Com. 153.3, Archestr. ap. Ath. 6.300e (both hex.).] (Cf. αὐτάρ, αὖτε, αὖτις, Lat. aut.)

1) örtlich, zurück, rückwärts, αὖ ἐρύω, was auch zusammengeschrieben wird, αὐερύω, s. unten.
2) zeitlich, die Wiederholung einer Handlung ausdrückend : wieder, wiederum, von Hom. an bei allen Schriftstellern, auch mit den Zusätzen νῦν αὖ, τὸ δεύτερον αὖ, τὸ τρίτον αὐ. Auch καί findet sich in demselben Satze, καὶ αὕτη αὖ ἄλλη πρόφασις ἦν Xen. An. 1.1.7, 1.9.19. In Fragen u. Ausrufungen, auch von neuen Handlungen, die früheren bloß ähnlich sind, mit dem Ausdruck des Unwillens, τίς δ' αὖ τοι – συμφράσσατο βουλάς ; Il. 1.540 ; καὶ νῦν τί τοῦτ' αὖ φασι – ; Soph. Ant. 7 ; vgl. Phil. 1078.
3) dagegen, gegenseitig, gleichfalls, ἐγὼ γὰρ ἡγεμὼν σφῷν αὖ πέφασμαι καινός Soph. O.C. 1540 ; μήτ' αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς ἐμὲ παίζειν, μήτ' αὖ τὰ παρ' ἐμοῦ ἀποδέχου ὡς παίζοντος Plat. Gorg. 500b, vgl. Xen. An. 2.5.26 ; dagegen, umgekehrt, τὸ γιγνώσκειν εἴπερ ἔσται ποιεῖν τι, τὸ γιγνωσκόμενον ἀναγκαῖον αὖ συμβαίνει πάσχειν Plat. Soph. 248e.
4) geradezu einen Gegensatz ausdrückend, dagegen, aber, Il. 4.417 ; Aesch. Spt. 224 u. sonst ; auch in Prosa ; häufig werden δ' αὖ verbunden bei Hom. u. Tragg., z.B. Aesch. Ag. 1268 ; in Aufzählungen, wie ἐκ μὲν –, ἐκ δὲ –, ἐκ δ' αὖ, Hermipp. Ath. I.27e ; auch in Prosa, Xen. An. 1.10.5 ; es entspricht dah. auch einem vorangehenden μέν, Il. 11.109 ; Od. 4.211 ; zuweilen auch bei den Attikern, s. Hermann zu Viger. p. 780. Auch ἀλλ' αὖ, Plat. com. B.A. 384.
5) Oft bezeichnet es bloß einen Fortgang der Rede, ferner nun, Il. 5.1 ; Aesch. Spt. 508 u. in Prosa ; auch = δή, also, Il. 2.493, 618. Bei den Attikern finden sich noch folgende Häufungen : αὖθις αὖ πάλιν εἰσῄει Soph. Phil. 940 ; vgl. O.C. 1420 ; πάλιν – αὖ Plat. Soph. 225e u. öfter ; Xen. Cyr. 2.2.18 ; αὖθις αὖ Plat. Prot. 361c u. sonst ; vgl. Heindorf zu Gorg. 461a.