α, ον, att. ος, ον, de la cour (d’une maison) : αὔλειος θύρα, PLAT. Conv. 212 d ; LYS. 93, 20 ; ou αὐλεία θύρα, AR. Pax 982 ; αὔλειαι θύραι, OD. 18, 239 ; ANTH. 5, 281 ; ou αὔλειοι θύραι, SOL. (DÉM. 422, 23) ; ANTH. 5, 206 ; αὔλειοι πύλαι, SOPH. Ant. 18 ; EUR. Hel. 438 ; ou subst. ἡ αὔλειος, PLUT. M. 516 f ; LUC. Tox. 17, etc. ; ἡ αὐλεία, AR. fr. 251, etc. ; αἱ αὔλειοι, POL. 5, 76 ; PLUT. Pomp. 46, porte de la cour, dans Hom. ; porte d’entrée de la maison, dans les Att. et les écriv. réc. ; αὔλειος οὐδός, OD. 1, 104, seuil de la porte de la cour.

Étym. αὐλή.

α, ον, sts. also ος, ον (cf. infr.): — of or belonging to the court, ἐπ’ αὐλείῃσι θύρῃσι at the door of the court, i.e. the outer door, house-door, Od. 11.239, cf. Pi. N. 1.19, Hdt. 6.69; αὔλειοι θύραι Sol. 4.28; ἐπὶ προθύροις… οὐδοῦ ἐπ’ αὐλείου Od. 1.104; ἐκτὸς αὐ. πυλῶν S. Ant. 18; πρὸς αὐλείοισιν ἑστηκὼς πύλαις E. Hel. 438; sg., ἡ αὔλειος θύρα Lys. 1.17, Pl. Smp. 212c, Thphr. Char. 28.3, Men. 546; ἡ αὐλεία θύρα IG 11(2).287 A 146 (Delos, iii BC), Thphr. Char. 18.4; ἡ αὐλεία alone, Ar. Pax 982, Fr. 255, SIG 2587.122; ἡ αὔλειος Plu. Pomp. 46, 2.516f, Luc. Tox. 17; αἱ αὔλειοι Plb. 5.76.4.

α, ον, oft zweier Endungen, zum Vorzimmer gehörig ; ἡ αὐλεία θύρα, die Tür, welche von der Straße in den Hausflur oder in den Hof, vom Hofe ins Vorgemach führt, = πυλών, Harp. Moer.; im plur. Od. 18.239, 23.49 ; Pind. N. 1.19 ; Her. 6.69 (wie αὔλειοι πύλαι, Soph. Ant. 18 u. Eur. Hel. 445); im sing., Lys. 1.17, 12.15 ; Ar. Pax 947 ; ἡ αὔλειος θύρα Plat. Symp. 212 o ; αἱ αὔλειοι, ohne θύρα, Pol. 5.76 u. öfter bei Sp.; οὐδοῦ ἐπ' αὐλείου, an der Schwelle der Hoftür, Od. 1.104.