ή, όν :
      1 qui concerne l’art de jouer de l’aulos, PLAT. Ap. 27 b ; PLUT. M. 138 b, etc. ; ἡ αὐλητική (s.-e. τέχνη) l’art de jouer de l’aulos, PLAT. Gorg. 501 e, etc. ; PLUT. Alc. 2 ; etc. ;
      2 qui sert à jouer de l’aulos, PLAT. COM. (POLL. 4, 56) ;
      3 habile à jouer de l’aulos, PLAT. Hipp. mi. 375 b.

• Cp. -ώτερος, PLAT. Hipp. mi. l. c. ; • Sup. -ώτατος, ibid. 317 e.

Étym. αὐλέω.

ή, όν, of or for the flute, Pl. Ap. 27b; δάκτυλοι Pl.Com. 211; κάλαμος used for making flutes, Thphr. HP 4.10.1, Sch. Il. Oxy. 221ix12; τέλος Plot. 1.4.15; αὐλητική (sc. τέχνη), ἡ, flute-playing, Pl. Grg. 501e, Arist. Po. 1447a15. Adv. -κῶς, δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους Antiph. 55.15, cf. Plu. 2.404f.
fitted for flute playing, ψυχή Pl. Hp. Mi. 375b (Comp.).

das Flötenspiel betreffend, νόμοι Plat. de leg. 318b ; πράγματα Apol. 27b ; ἡ αὐλητική, sc. τέχνη, die Flötenbläserkunft, Gorg. 501e ; αὐλ. δάκτυλοις Plat. com. bei Poll. 4.56.
• Adv., αὐλητικῶς καρκινοῦν τοὺς δακτύλους Antiphan. Ath. XV.667b.