conj. dor. et épq. c. εἰ, si ; dans Homère touj. avec κε : αἴ κε ou αἴ κεν (dor. αἴ κα, EPICH. fr. 19, 11 Ahrens ; THCR. Idyl. 1, 4, etc.) si seulement, pourvu que, avec le sbj. IL. 5, 260, etc. ; OD. 11, 348, etc. ; dans le disc. indir. avec l’opt. IL. 7, 387 ; dans les prop. dépendant d’un verbe signifiant « voir, savoir, etc. » (v. εἰ) avec le sbj. IL. 4, 249, etc. ; OD. 3, 92, etc.

Étym. v. εἰ.

Dor. and Aeol. for εἰ, if, Epich. 55, 170, before a vowel αἰκ Id. 21, Sophr. 25; — in Hom. only αἴ κε or κεν, if only, so that, always c. subj., exc. in or. obliq., as Il. 7.387; Dor. αἴκα Epich. 35, Theoc. 1.4, al. αἲ γάρ (with accent), Ep. for εἰ γάρ, O that! would that! c. opt., Il. 7.132, al., cf. Hdt. 1.27; once c. inf., αἲ γάρ… παῖδά τ’ ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι Od. 7.311. — Cf. αἴθε.

Dor. u. Ep. = εἰ ; Hom. αἴ κεν (κε) = ἐάν, z.B. Od. 8.496 αἴ κεν δή μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς, αὐτίκ' ἐγὼ πᾶσιν μυθήσομαι ἀνθρώποισιν ; Il. 16.41 δὸς δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα θωρηχθῆναι, αἴ κ' ἐμὲ σοὶ ἴσκοντες ἀπόσχωνται πολέμοιο Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δ' ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν ; auch mit dem Opt., Il. 7.387 ἠνώγει Πρίαμός τε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοὶ εἰπεῖν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο, μῦθον Ἀλεξάνδροιο ; Od. 13.389 αἴ κέ μοι ἃς μεμαυῖα παρασταίης, γλαυκῶπι, καί κε τριηκοσίοισιν ἐγὼν ἄνδρεσσι μαχοίμην.