α, ον [ῠ] de Phrygie, phrygien, ESCHL. Suppl. 548 ; EUR. El. 457, etc. ; Φρ. νόμοι, EUR. Or. 1426, le mode phrygien ; Φρ. μέλη, EUR. Tr. 545, la musique phrygienne ; Φρύγιος ἁρμονία, LUC. Harm. 1, l’harmonie phrygienne ; Φρύγιοι αὐλοί, EUR. Bacch. 127, les flûtes phrygiennes ; Φρ. λίθος, DIOSC. 5, 141, sorte de pierre ponce.

➳ ἡ Φρύγιος, LUC. l.c.

Étym. φρύξ.

ου (ὁ) [ῠ] Phrygios, h. litt. «le Phrygien » (v. Φρυγία²) PLUT. Mul. virt. 16.

Étym. v. Φρύγιος.

s. LGPN

α, ον, also ος, ον Luc. Harm. 1; (< Φρύξ) : — Phrygian, δι’ αἴας… Φρυγίας A. Supp. 548 (lyr.), etc. ; δείματα Φ. the terrors of the Phrygian goddess, E. El. 457 (lyr.). Φ. νόμοι, μέλεα, Phrygian music, esp. of music played on the flute, said to have been invented by Marsyas, E. Or. 1426 (lyr.), Tr. 545 (lyr.); Φ. αὐλοί Id. Ba. 127 (lyr.); πᾶσα βακχεία… μάλιστα… ἐστὶν ἐν τοῖς αὐλοῖς… · ὁ διθύραμβος ὁμολογουμένως δοκεῖ εἶναι Φ. Arist. Pol. 1342b7; τῆς Φρυγίον [ἁρμονίας] τὸ ἔνθεον Luc. l.c. ; Φ. διὰ πασῶν εἶδος, τόνος, τρόπος, Phrygian scale, Cleonid. Harm. 9, 12, Alyp. Diat. 7, al. Φ. λίθος, an aluminous kind of pumice-stone, used by dyers, Dsc. 5.123.

Place, proper name

• river in Lydia (Aegean Turkey). (TOPOS text)