ου [ῑ] adj. m. de Phthiotide, ESCHL. fr. 131 Dind. ; AR. Ran. 1264, etc. ; CALL. Del. 112, etc.

➳ Voc. Φθιῶτα, ESCHL. AR. CALL. ll. cc. Gén. pl. dor. Φθιωτᾶν, EUR. Tr. 188 ; cf. Φθιήτης.

Étym. Φθία.

s. LGPN

ου, ὁ, a man of Phthia, Hdt. 7.132, Th. 8.3, etc. ; Φθιῶτ’ Ἀχιλλεῦ A. Fr. 132, cf. E. Tr. 575 (anap.), IA 237 (lyr.); as Adj., Πηνειὲ Φθιῶτα Call. Del. 112; — Φθιῶτις γῆ, the land of Phthia, E. Andr. 664, etc. ; ἀκταὶ Φ. Id. Tr. 1125; γυναῖκες Id. Andr. 1047; — Adj. φθιωτικός, ή, όν, Str. 9.5.8; — also Adj. Φθῖος, α, ον, whence Φθῖοι = Φθιῶται, Il. 13.686; with pecul. fem. Φθιάς, άδος, ἡ, E. Hec. 451 (lyr.), etc.