Τριν·ακρία, ας (ἡ) [τρῑ] la Trinacrie (litt. aux trois sommets) anc. n. de la Sicile, à cause de ses trois promontoires, THC. 6, 2 ; THCR. Idyl. 28, 18, etc.

➳ Ion. Τρινακρίη, CALL. H. 3, 57.

Étym. Θρινακίη, adapté par étym. populaire à τρία ἄκρα.

ἡ, an old name of Sicily, older than Σικανία acc. to Th. 6.2; older than Θρινακία acc. to Str. 6.2.1; — Adj. Τρινάκριος, α, ον, Call. Fr. 18, etc. ; fem. Τρινακρίς, ίδος, Oppian. H. 3.627. — Also written Τρινακίη, D.P. 467, Eust. ad loc.