ης (ἡ) [ῐ] Sinôpè (Sinope) :
   I v. de Paphlagonie (auj. Sinop) HDT. 1, 76, etc. ; XÉN. An. 5, 5, 7, etc. ;
   II n. de f. :
      1 fille d’Asopos, A.RH. 2, 946 ; PLUT. Luc. 23, etc. ;
      2 autres, DÉM. 22, 56 Baiter-Sauppe, etc.

s. LGPN

ἡ, Sinope, Hdt. 1.76, etc. ; Σινωπεύς, έως, ὁ, an inhabitant thereof, Simon. 118, X. An. 5.3.2, etc. ; Σινωπίτης [πι], D.P. 255; Σινωπίς or Σινωπῖτις, ἡ, the country, Str. 12.3.40, 12.3.12; but Σινωπίς, a compound medicine in Heras ap. Gal. 13.785; — Adj. Σινωπικός, ή, όν, St.Byz. Σινωπική (sc. μίλτος), ἡ, a red earth found in Cappadocia, imported into Greece from Sinope, Thphr. Lap. 52, Dsc. 5.96, Str. 12.2.10, etc. ; — also Σινωπίς, Aret. CA 1.8; Σινωπῖτις, PSI 10.1180.55 (ii AD, σινοπ-); also σινωπίδιον, τό, Tz. H. 13.44; cf. σιναπίδιον.

Place, proper name

• Archaic to Roman polis at Sinop in Pontus, Turkey. (TOPOS text)