ῆνος (ἡ) :
   I Sirène, n. d’êtres symbolisant les âmes des morts, figurés en oiseaux à tête humaine, plus tard en femmes à queue de poisson ; elles habitaient la côte S. de l’Italie et attiraient par leurs chants les navigateurs pour les faire périr, OD. 12, 39, etc. ; EUR. El. 167, etc. ; PLAT. Rsp. 617 b et c, etc. ; fig. une sirène, càd. une femme habile à séduire, EUR. Andr. 936 ; d’où grâce, séduction, ESCHN. 86, 17 ; DH. Comp. 26 ; ANTH. App. 349 ; joint à χάρις, PLUT. Mar. 44 ;
   II p. anal. :
      1 sorte d’abeille sauvage, ARSTT. H.A. 9, 40, 2 ;
      2 animal ailé, vraisembl. dragon, SPT. Esaï. 13, 23 ; 34, 13, etc.

➳ Duel gén. Σειρήνοιϊν, OD. 12, 52 et 167.

Étym. incert.

ῆνος, ἡ, Siren; in pl., Σειρῆνες, αἱ, Sirens, Od. 12.39, al., cf. Sch. ad loc. ; Ep. dual gen. Σειρήνοιϊν ib. 52, 167; πτεροφόροι νεανίδες… Σειρῆνες E. Hel. 169 (lyr.), cf. Fr. 911 (lyr.); Σειρὴν… τὰ σκέλη δὲ κοψίχου Anaxil. 22.20; cf. ἁρπυιόγουνος· σειρῆνα κόμπον… ὃς Ζεφύρου σιγάζει πνοάς Pi. Parth. 2.13, cf. Hes. Fr. 69; ἐπὶ τῶν κύκλων [τοῦ ἀτράκτου]… ἐφ’ ἑκάστου βεβηκέναι Σειρῆνα… φωνὴν μίαν ἱεῖσαν Pl. R. 617b (hence σειρῆνες· τὰ ἄστρα, Lex.Rhet. ap. Eust. 1709.54, cf. Theo Sm. p. 146H.); as a grave-ornament, στᾶλαι καὶ Σειρῆνες ἐμαί AP 7.710 (Erinna), cf. 491 (Mnasalc.). metaph, Siren, deceitful woman, E. Andr. 936; also, the Siren charm of eloquence, persuasion, and the like, Alcm. 7, Aeschin. 3.228, Alex. Aet. 7 (pl.); ποικίλη σ., of philosophy, Phld. Rh. 2.145 S. ; λόγων σ. καὶ χάρις Plu. Mar. 44, cf. D.H. Comp. 26, Jul. Or. 2.52d; ὤλετο παρθενίη σ. ἐμή Supp.Epigr. 1.567.7 (Fayum), cf. IG 14.1942 (Rome); σειρῆνα θεάτρων, of Menander, ib. 1183; ἔνθεον σειρῆνα χεύῃ ib. 4²(1).130.17 (Epid.). ὁ, a kind of solitary bee or wasp, Arist. HA 623b11. a small singingbird, Hsch. prob.
ostrich, LXX Is. 13.21, al., 1 Enoch 19.2. as name of Zeus, dub. in Antim. 94 (σείρινα acc. sg., codd. EM).
a light garment, Harp. s.v. σείρινα, Phot. (Correctly written with -ει-, as name of a ship, IG2². 1629.687.)

ῆνος, ἡ, die Sirene (s. nom. pr.). Uebertr., der Zauber der Ueberredung, ἡ τοῦ λόγου σ. καὶ χάρις, Plut. Mar. 44 ; bezaubernder Liebreiz, Dion.Hal., vgl. Schaefer zu C.V. p. 26.
Bei Arist. H.A. 9.40 eine wilde Bienenart ; vgl. Phot. σειρὴν μὲν φίλον ἀγγέλλει, ξεῖνον δὲ μέλισσα.
Bei Hesych. eine kleine Vogelart, vielleicht der Zeisig, franz. serin.

1. a Siren : in plural Σειρῆνες, αἱ, the Sirens , mythical sisters on the south coast of Italy, who enticed seamen by their songs, and then slew them, [Odyssey by Homer (8th/7th c.BC)] [Homer (8th/7th c.BC)] only knows of two , whence epic dual. genitive Σειρήνοιιν.
2. metaphorically a Siren, deceitful woman , [Euripides (Refs 5th c.BC)]: the Siren charm of eloquence, [Aeschines Orator (Refs 4th c.BC)]
derivation uncertain (ML)