ου (ὁ) [ῑῠ] Sisyphe, fils d’Éole, roi de Corinthe, renommé pour sa fourberie, IL. 6, 153 ; OD. 11, 593 ; AR. Ach. 391 ; sobriquet de Derkyllidas, XÉN. Hell. 3, 1, 8, etc.

Étym. pré-grec ; p.-ê. par redoublement de σοφός avec υ éol. pour ο.

s. LGPN

ὁ, Sisyphus, Il. 6.153, Od. 11.593; prov., πλείονα δ’ εἰδείης Σισύφου Thgn. 702; μηχαναὶ Σισύφου Ar. Ach. 391; nickname of the Spartan Dercyllidas, X. HG 3.1.8; — Adj. Σισύφειος, α, ον, E. Med. 405, etc. ; Σισυφία χθών, i.e. Corinth, Epigr. ap. Paus. 5.2.5; Σισυφὶς ἀκτή, αἶα, Theoc. 22.158, AP 7.354 (Gaet.); Σισύφειον, τό, temple of S., D.S. 20.103, Str. 8.6.21.