ή, όν [ῡ] Pythique, Pythien, ESCHL. Sept. 747 ; SOPH. El. 32 ; EUR. Andr. 1067 ; ἆθλα Π. SOPH. El. 49, les jeux Pythiques ; τὸ Π. AR. Eq. 220, l’Oracle d’Apollon Pythien.

Étym. Πυθώ.

s. LGPN

ή, όν, of or for Pytho, Pythian, χρηστήρια, ἑστία, A. Th. 747 (lyr.), E. Andr. 1067; μαντεῖον S. El. 32, Th. 2.17; ἆθλα S. El. 49; δάφνη Ar. Pl. 213; τὸ Π. (sc. χρηστήριον) Id. Eq. 220; Π. αὐλητής, κιθαριστής, IG 7.1776 (Thespiae); νικήσαντα παίδων Πυθικῶν πάλην IGRom. 4.244 (Alexandria Troas), cf. 1064.7 (Cos), Supp.Epigr. 3.335.7, al. (Thespiae, ii AD). Πυθικόν, τό, name of a work on tooth- and mouth-washes by Damocrates, Gal. 12.889.