Πολυ·δεύκης, εος-ους (ὁ) [ῠ] Polydeukès (Pollux) :
      1 fils de Zeus et de Lèda, frère de Castor, IL. 3, 237 ; OD. 11, 300, etc. ;
      2 esclave et favori d’Hérode Atticus, LUC. Demon. 24, 33.

➳ Voc. Πολύδευκες, PD. I. 11, 94 ; THCR. Idyl. 22, 85, 131 ; gén. épq. et poét. -εος, PD. N. 10, 93, 127 ; THCR. Idyl. 4, 9, etc., dor. -ευς, PD. I. 4, 42 ; dat. épq. -εϊ, Q. SM. 4, 309 ; acc. -ην, DÉM. 61, 30 B-Sauppe, etc. ; épq. -εα, HOM. ll. cc.

Étym. cf. δευκής, ἀδευκής.

s. LGPN

εος, ὁ, Pollux, Il. 3.237, Od. 11.300; hence Adj. Πολυδεύκειος, Ep. fem. Πολυδευκεΐη, χείρ Call. Fr. 496. Adj. πολυδευκής, ές, v.l. for πολυηχής in Od. 19.521 ap. Ael. NA 5.38 (< τὴν ποικίλως μεμιμημένην) and Hsch. (πολλοῖς ἐοικυῖαν, cf. δευκές). = ποικίλος, μορφή prob. for -δερκής in Nic. Th. 209. (< δεῦκος) very sweet, ἑλίχρυσος ib. 625 (cf. Sch. ad loc.).