έως, épq. ῆος (ὁ) Persée :
   I n. myth. :
      1 fils de Zeus et de Danaè, IL. 14, 320 ; HÉS. Sc. 220, 222 ; EUR. El. 460 ; p. suite, n. d’une constellation, ARAT. 249, 484 ;
      2 fils de Nestor, OD. 3, 314 ;
   II roi de Macédoine, POL. 1, 3, 1, etc. ; PLUT. Æmil. 7, etc. ;
   III Περσέως σκοπιή, HDT. 2, 95 ; σκοπή, EUR. Hel. 769, l’écueil de Persée, lieu d’Égypte sur le bras Bolbinitique du Nil, près d’Aboukir.

➳ Voc. Περσεῦ, AR. Th. 1134 c, etc. ; gén. ion. et épq. -έος, HDT. 2, 15, etc. ; PD. N. 10, 6, etc. ; NONN. D. 8, 100, etc. ; éol. et épq. -ῆος, NONN. D. 25, 104, etc. ; THCR. Idyl. 25, 173, etc. ; dat. ion. et épq. -έϊ, HDT. 2, 91, etc. ; NONN. D. 31, 25, etc. ; épq. -ῆϊ, ORPH. Lith. 537, 545 ; NONN. D. 18, 305, etc. ; acc. épq. -ῆα, NONN. D. 25, 101, etc. ; dans HOM. [ᾱ] IL. 14, 320.

s. LGPN

gen. έως, Ion. έος (Hdt., Pi.), Ep. ῆος, ὁ, Perseus, Il. 14.320, Hes. Th. 280, etc. ; — Adj. Περσεῖος, α, ον, E. Hel. 1464 (lyr.); Ep. Περσήϊος Theoc. 24.73; — Patron. Περσείδης, ου, ὁ, Th. 1.9, etc. ; Ep. Περσηϊάδης Il. 19.116, 123.
II.
a fish, Ael. NA 3.28; in Hsch. πέρσος.
III. the constellation Perseus, Eudox. ap. Hipparch. 1.2.15, Arat. 249, 484. a name for the Sun, Stoic. 2.197 (fr. περισσῶς, σεύειν).
IV. = περσέα, Nic. Th. 764.