Πελοπόν·νησος, ου (ἡ) le Péloponnèse (auj. Pelopónnisos ou Moriás) presqu’île de Grèce, HH. Ap. 250, 290 ; HDT. 1, 56, etc. ; THC. 1, 2, etc. ; XÉN. An. 1, 4, 2, etc. ; c. synon. des Péloponnésiens, HDT. 2, 171 ; THC. 1, 122, etc.

➳ Dor. Πελοπόννασος [ᾱ] EPIGR. (HDT. 7, 228 ; THC. 5, 77, 79) etc. ; dans les inscr. att. Πελοπόννησος (non Πελοπόνησος) CIA. 1, 184, 3 (411 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 74, 9 ; sur l’écriture Πελοπόννησος, v. la règle posée par Meineke pour les composés de νῆσος avec les noms de la 3^e déclin. dans : Comment. sur E. Byz. p. 121.

Étym. Πέλοψ, νῆσος.

ἡ, for Πέλοπος νῆσος, the Peloponnesus, h.Ap. 250, Hermipp. 45, etc. ; οἱ Πελοποννήσιοι Hdt. 2.171, etc. ; ὄνομα Πελοποννήσιον Aen.Tact. 27.1 ; Adj., ὁ Πελοποννησιακὸς πόλεμος Str. 13.1.39, D.S. 13.24 (also ὁ Πελοποννήσιος π. Paus. 4.6.1) ; τὰ Πελοποννησιακά Str. 14.2.9 ; Adv., Πελοποννασιστὶ λαλεῖν talk in the Peloponnesian, i.e.
Dorian, dialect, Theoc. 15.92.

Place, proper name

• geographic region, mainland Greece S of the Isthmus of Corinth. (TOPOS text)