ή, όν :
   I adj. :
      1 des Pélasges, pélasgique, IL. 16, 233, etc. ;
      2 postér. d’Argos, Argien, EUR. Ph. 105 ;
   II subst. τὸ Πελασγικόν (s.-e. τεῖχος) :
      1 l’enceinte des Pélasges, partie N. O. des murs de la citadelle d’Athènes, HDT. 6, 137 ;
      2 p. suite, campagne de ce côté de la citadelle, THC. 2, 17 ; LUC. Pisc. 42, etc.

➳ Dans les inscr. att. Πελαργικός.

Étym. Πελασγοί.

ή, όν, Pelasgian, Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε, Πελασγικέ Il. 16.233; τὸ Π. Ἄργος 2.681, cf. Hdt. 1.56, Str. 5.2.4, 9.5.15 ; = Argive, E. Ph. 107 ; — also Πελάσγιος, A. Supp. 634 (lyr.), E. IA 1498 (lyr.) ; fem. Πελασγίς, ίδος, Hdt. 7.42, A.R. 4.243 ; Πελασγιάς, άδος, Call. Lav. Pall. 4 ; — Πελασγίη, ἡ, = Ἑλλάς, Hdt. 2.56 ; cf. πελαργικός II.